Dil kalbin aynası derler. Çöl ve kum misali. Dalgalanıyor kalbim, dağılıyor kelimelerim. Dilim suskun. Yüreğim seni bana getirmeyen yollara küskün.
Sayfa 135
Ömrümü üç kelime ile anlatmam gerekse,
"Hüzün ördü ömrümü." derim.
Sayfa 124
Daralan Vakitler
Yanakları saçları gözleri yanmış
Zehirli gaz bombaları
Yılan gibi sokmuş yalamış gövdelerini
Ağızları, küçücük dilleri yanmış
Bütün Beyrut sapsarı kalmış
Sanki ağlamak imkansız
Başları
Paletlerle ezilmiş babaları
'..biraz daha iyi hissediyordu kendini. Midesi kasılmıyordu. Kelebekler, göğsünde çırpınmıyordu. Gözyaşları hâla ortaya çıkmak için fırsat bekliyor olsa da, siniri artık o kadar yoğun değildi. Asla unutmayacaktı ama affedebilirdi.'
Sayfa 336 - YakamozKitabı okudu
... “Küçükken bu eğitime maruz kalmamış olmaktan ötürü kendimi şanslı sayıyorum. Aksi olsaydı bu akşam hisli gözyaşları dökmekle kalmaz, o kıymetli çiftin soytarılıklarının, seslerinin güzelliğini ve orkestranın çaldığı müziğin nefasetini güçlendirdiğini düşünürdüm. Haklısın. Bu bir eğitim meselesi. Artık yaşım geçti. Ya gerçek neyse onu isterim ya da hiçbir şey istemem. Beni ikna etmeyen bir görüntü düpedüz sahtedir...”
Sayfa 238
Kahkahalar da gözyaşları kadar iyileştirici olabilir.
+1
Bahar geldi bak
Ağaçlarda bir cümbüş, bir kıyamet
Şen şakrak dallarda kuşlar
Benim içimde bu kahır, bu hüzün neden Neden bu sel gibi gözyaşları
Bu ümitsizlik neden
Gel artık
Gel de bak gözlerimin içine
Her şeyi anla sevdiğim
Ben söylemeden.
4. Yanaklarımı sürdüm tozlara, dumanlara,aşk ateşi yaktı, aşk ateşi kül etti beni
Size duyduğum gerçek aşkın hakkı için, n’olur umutsuzluk deryasına düşürmeyin beni
5. Kim gözyaşları içinde boğulup kalırsa,
Kim keder ve aşk ateşi içinde yanarsa, alamazsa nefesini
6. Ey ateşi yakan! Yavaş ol, pek acele etme, nasıl olsa işiniz,
Aşk ateşini yakmaktır, öyleyse gelin yakın gönlümdeki ateşi
"İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine
Konyanın beyaz
Antebin kırmızı düzlüğüne benzer
Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir
Denize benzer ki dalgalıdır bakışları
Evlerine, sokaklarına, köşebaşlarına
Öylesine benzer ki
Ve avlularına
(Bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi)
Ve sözlerine
(Yani bir cep aynası alım-satımına belki)
Ve bir gün birinin adres sormasına benzer
Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüne
Camcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına
Öyle bir cıgara yakımına, birinin gazoz açmasına
Minibüslerine, gecekondularına
Hasretine, yalanına benzer"
Yorumlarınızı merak ettim
Herkesin acısı kendine çok,
Bir yürek var içimde, kırık, yorgun.
Gözyaşları kurumadan dudaklarımdan,
Bir umut ışığı doğar, belki yarın.
Gözlerimde hüzün, yüreğimde sızı,
Her anımda taşırım bu ağırlığı.
Ama bilirim, herkesin bir hikayesi var,
Ve acıları dağlar kadar büyük, derin.
Bir bakışta görebilir misin beni?
Bu resimdeki yorgunluğu, çaresizliği?
Herkesin acısı kendine çok derler,
Ama belki de paylaşmak gerek, birazcık.
Bir el uzatsa, bir omuz olsa yanımda,
Belki de acılarım hafiflerdi biraz.
Ama yine de, herkesin acısı kendine çok,
Ve bu resimdeki yürek, hala kırık, yorgun.
Şiir: Yapay Zeka
"Gökyüzü şu ayrılığı duyup anlasaydı
Yıldızları ağlardı, güneşi ve ayı da.
Padişah bilseydi ne çeşit tahttan indirileceğini
Kendi de ağlardı, tahtı ile tacı da.
Uçan kuş, bilmiş olsaydı niye avlandığını
Kırılır kolu kanadı, başlardı ağlamaya.
Sağırdır kulağı ecelin, işitmez feryatları
Yoksa dayanır mıydı hiç kanlı yürek sağanağına.
Öz çocuğunu yiyen bir dev anadır dünya.”
Gülümse de ruhumun gözyaşları kurusun
