Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
CIORAN, bir inanç krizinin sonucu olan Gözyaşları ve Azizler de, insanın derinliklerine, hatta uçurumlarına iniyor ve kendi deyimiyle gözyaşlarının kaynağmı araştırıyor. Orada azizler ve azizelerle birlikte Bach’ı, Mozart’ı, Van Gogh’u, Dostoyevski’yi. Rilke’vi, Mevlâııa’yı ve Şems’i buluyor. Sonra acının, ölümün, yalnızlığın, şüphenin ve umutsuzluğun doruklarına ulaşıyor yeniden. Belki de bu yüzden, tüm çelişkileri ve aşırılıklarıyla Cioran’ıtı en çok Cioran olduğu kitap olarak tanımlanıyor Gözyaşları ve Azizler.
“Ben hiç ağlamadım için gözyaşlarım düşüncelere dönüştü."
(Arka kapak)
Ne zaman Cioran okusam, üstüne okuduğum kitaplar bana anlamsız gelir. Her yönüyle dolu dolu kitaplar yazan felsefi bir deha olduğu için, Cioran, kitaplarında okuyucuyu konuya odaklamaya, düşünmeye ve keyif almaya yönlendirir. Kitaplarla alakalı hipnotik bir seansa daldırır okurları. Bu etkinin devamı için de irdelenen konular tekrarlar ve değişik
Kitap iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Fransızca çeviri bölümü yer almakta. Bu dönemde Cioran tabiri yerinde ise kimlik değiştirdiği, bambaşka bir insan olduğu dönemdir. Bundandır belki de kendisi ile felsefe yapabilmesi. Cioran düşüncelerini ve felsefesini bütünsel bir metin yerine aforizmalar şeklinde dile getirmiştir. Bu durum okuma kolaylığı ile birlikte, kitabın her hangi bir sayfasının okunduğunda üzerine fikir ve yorumlar üretebileceği bir eser haline getirmiştir. Kitabın içeriğinde, ağırlıklı olarak dinler, Tanrı, ölüm, azizler, gözyaşları, metafizik, yalnızlık ve müzik gibi konular işlenmiştir. Kitabın ikinci bölümü ise Rumence baskıdan seçilmiş bölümlerden oluşmaktadır.
Cioran kitabını, tabiri caizse altın vuruşla sonlandırmış. ‘’ İçinde ölecek hiçbir şeyi kalmamış insana Tanrı acısın! ‘’ İyi okumalar…
cioran, bir inanç krizinin sonucu olan gözyaşları ve azizler'de, insanın derinliklerine, hatta uçurumlarına iniyor ve kendi deyimiyle gözyaşlarının kaynağını araştırıyor. orada azizler ve azizelerle birlikte bach'ı, mozart'ı, van gogh'u, dostoyevski'yi, rilke'yi, mevlâna'yı ve şems'i buluyor. sonra acının, ölümün, yalnızlığın, şüphenin ve umutsuzluğun doruklarına ulaşıyor yeniden. belki de bu yüzden, tüm çelişkileri ve aşırılıklarıyla "cioran'ın en çok cioran olduğu kitap" olarak tanımlanıyor gözyaşları ve azizler.
“ben hiç ağlamadım çünkü gözyaşlarım düşüncelere dönüştü. ve düşünceler gözyaşları kadar acı vermez mi," diye soran cioran'ın gözyaşları ve azizler'ini ismail yerguz'un çevirisi harikaydı.
Ah Cioran ayrık otlu kekimHer farklı kitabını okuduğumda hep aynı düşüncelere kapılıyorum.”Bu adam tam bir tanrıtanımaz””yok yok tam bir dindar””biraz nihlist gibi” diyorum sonra öyle bir cümle okuyorum ki önceki yazdıkları ile hiç alakası yok.Cioran’ın felsefesi gerçekten bambaşka bir felsefe ,beni kendine çeken özelliği de bu sanırım.Hiç bir filozofun felsefesine benzemeyip özgün oluşu.Dindar bir aileden gelip tanrıyı ve inandığı dini bolca sorguluyor bir çok kitabında.Bu kitapta da benzer şeyleri görüyoruz.Kitap birbirinden bağımsız paragraflardan oluşuyor.26 yaşında tam da olgunlaşma yolunda emeklerden teolojik anlamda keskin olmayan çıkarımlarda bulunduğu ve yine bazen gözlerimizi yuvasından fırlatacak bazen de “bunu daha önce nasıl düşünemedim”dedirttiği bir kitap olmuş. Ben okurken her zaman olduğu gibi çok keyif aldım.Farklı bir felsefe,farklı bir filozof arayanlar muhakkak okusun.İlgilenenlere keyifli okumalar diliyorum
232 syf.
·
Puan vermedi
Sahiden hepimiz ezeli bir mağlup muyuz ? Bence hepimiz ebedi bir mağlubuz.
Cioran okumalarıma kaldığım yerden devam ediyorum.Cioran okumayı seviyorum.Kimine göre karamsar,çok dertli.Ama bence hayatın içinden biri.Insanların duymak istemediklerini söylüyor.Belki de bazı çevreler tarafından bu yüzden sevilmiyor.Bizi insanlık olarak bazı gerçeklerle
112 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Sahi neden yaşıyoruz? Kendimiz için mi yoksa yaşanması gerektiği için mi? Düşüncelerimiz kendi benliğimizi oluşturuyorsa benliğimzi anlamlı kılan biz miyiz? Düşünmeye teşvik eden bu sorular bu kitabın temelini oluşturuyor. İnsan, düşündüğü zaman gerçekten hayata karşı daha anlamlı bir bakış açısıyla bakabiliyor. Varoluşçuluk, felsefi sorgulama becerisi, merak, yaşamı katlanabilir kılan özellikler değil midir? İnsan, bir düşünceden, düşünme eyleminden ibaret değil midir? Hisler, düşünceler, düşünce sonucu oluşan davranışlar...
Bu kitabın herkes tarafından mutlaka okunması gerektiğini düşünüyorum. Kendi benliğimizi oluşturmada etkili bir kaynak. Genel olarak, varoluşçuluk hakkında bilgi verse de kitabın genel çerçevesi düşünme eylemi üzerine yoğunlaşmış. Son olarak kitaptaki şu söz ile söylediklerimi tamamlıyım: "Hayat yolunda ilerledikçe bir şey öğrenmediğinizi, sadece anılara gittiğinizi daha iyi anlıyorsunuz. Sanki bir zamanlar yaşadığımız dünyayı yeniden icat etmeye benziyor bu. Bir kazancımız yok, sadece kendimizi yeniden kazanıyoruz." Sizce de öyle değil mi?
Bildiğimiz Cioran yine şaşırtmadı
Kitabın içeriği felsefi ve teolojik tiratlardan oluşuyor diyebiliriz. Felsefe ile din, filozof ile de aziz karşılaştırılıyor. Cioran’a göre (bilgide) kesinlik yavanlık, kuşkuculuk ve bilinmezlik ise derinlik içerir. Azizlerle ilgili ezoterik ve mistik değiniler tüm inançlardaki gizemli oluşumlarda görülen benzerlikler olarak göze çarpıyor. Kopuk kopuk ve aforizma şeklinde ilerleyen metnin çerçeveleyeci bir akışı bulunmuyor. Bunun dışında çok fazla kavramsal değiniye yer verilmiş. Genellikle anlatılanlar insan ve inanç temellinde şekilleniyor. Tanrı, Hıristiyanlık, teoloji, iman, azizlik, ölüm, cennet, cehennem, günah bunlardan bazıları. Bunun yanında sanat, müzik, kadın, dünya, zenginlik, yoksulluk, kahramanlık, zaman gibi kavramlar da bol bol kullanılmış. Genel olarak yazar mevcut dini ve dünyevi anlayışları sorguluyor ve anlamlı sonuçlar çıkarıyor diyebiliriz. Fakat metinde barizce görülen çelişkiler yapılan analizlerin isabetini pasifleştiriyor.
Kitaba dönük bütünlükçü bakış açısını bir kenara bıraktım ve paradoksları görmeden okumayı denedim. Tutarlılık arayışı ortadan kalkınca aforizma tarzı birbirinden bağımsız pasajlardan oluşan bir metinle karşılaştım.
Tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar.
'Zaman teselli eder ama bilinç zamanın hakkından gelir.'
Sehl-i mümteniyi bilir misiniz bilmem,kolay görünen, ancak benzeri söylenmeye kalkılınca zor olduğu anlaşılan, özlü söz söyleme sanatı. Bizde bunun babası Yunus Emre'dir. Ama Cioran da babaların babasıymış. altını çizmediğim cümle yok diyebilirim. Bir cümleyi içinizden dışınızdan 3 kere 5 kere söyler misiniz bilmem ama ben bu kitapta bol bol söyledim. Her cümlesi üzerine bir tez, bir öykü, bir roman yazılabilir. Ben hala durup dururken olur olmaz yerlerde cümleleri tekrar ediyorum öyle de sarsmış bünyeyi. Şiddetle tavsiye edilir. Düşünen ve sorgulayan beyinlere :)
"Ne şair olacak kadar mutsuz, ne filozof olacak kadar kayıtsız... Sadece uyanığım ben, ama mahkum olacak kadar uyanık."
Emil Michel Cioran'ın okuduğum ilk kitabıydı ve başlamak için çok iyi bir kitap olduğunu düşünüyorum. Hocası Susan Sontag'a göre (Cioran) "Sistematik felsefeye karşı Kierkegaard, Nietzsche çizgisini
Bilen bilir, cioran okumak istiyorsanız duru bir zihninizin olması lazım.Zor bir yazardır. Her cümlesi değerlidir kesinlikle boş yapmaz. Kitaplarından alıntıladığım cümleleri farklı zamanlarda ne zaman alıntılasam farklı anlamlar çıkartırım o yüzden cioran hiçbir zaman vakıf olduğum yazarlar arasına giremeyecek. Bu kitapta tanrıya inanmadığını ama inanmaya olan ihtiyacını sezdim. Etkileyiciydi. Cümleleri sindirebilmek için iki üç defa arka arkaya okuduğum anlar oldu. Cioran bu kitapta da bildiğimiz cioran. Her kitabında ona olan saygım katlanarak artıyor.
İnce ve kısa olması okumayı kolaylaştırıyor. Şahsen Cioran'ın diline tam olarak alışmış olduğum için hiç yormadı. Kendine hayran bıraktı, onlarca cümlenin altını çizmeme ve bazı cümlelerden sonra gözlerimi tavana dikip uzun uzun düşünmeme sebep oldu. Kitabın sonunda Cioran'ın ilk yazdığı, eksiltmediği halinden birkaç örnek olması Cioran'ı anlamak açısından pozitif bir etken oldu. Sırada "Tarih ve Ütopya" var. Bana şans dileyin :)
Kitap arkasındaki Bibliyografya, bence kitabı iyi ozetlemis ve bende bunu yayınlamayı kendi fikrime yakin olması sebebiyle uygun buldum:
Cioran, bir inanç krizinin sonucu olan Gözyaşları ve Azizler'de, insanin derinliklerine, uçurumlarına iniyor ve kendi deyimiyle gözyaşlarının kaynağını araştırıyor. Orada azizler ve azizelerle birlikte Bach'ı, Mozart'ı, Van Gogh'u, Dostoyevski'yi, Rirlke'yi, Mevlana'yı ve Şems'i buluyor. Sonra acının, ölümün, yalnızlığın, şüphenin ve umutsuzluğun doruklarına ulaşıyor. Belki de bu yüzden, tüm çelişkileri ve aşırılıklarıyla Cioran'ın en çok Cioran olduğu kitap olarak tanımlanıyor Gözyaşları ve Azizler.
112 syf.
10/10 puan verdi
#gözyaşlarıveazizler 1937 yılında Cioran'ın yirmi beş yaşındayken ve Fransa’ya gitmek üzereyken yayımladığı, dördüncü kitabıdır. Kendine özgü tarzında, her zaman olduğu gibi radikal ve kışkırtıcı bir dille yazılmış en çok önemsediği eseridir.
FAZLASIYLA ENDORFİN HORMONU SALGILATAN BİR BAŞYAPIT :)
Müthiş derecede bir çoşku hissi bırakıyor, Cioran’ın tarzını sevenler ne demek istediğimi anlayacaktır.
Hayatının bir kırılma noktasında yazdığı ve
Nietzsche'nin “İyinin ve Kötünün Ötesinde" kitabından ilham alarak kaleme aldığı bu kitapta ilk önce Fransızca çevirisi var. Ek olarak ilk Rumence yayımlanan, ama Cioran’ın isteği üzerine acımasızca kısaltılmış hali mevcut. Aradaki fark dünya kadar, Fransızcası bıçak kadar keskin ve benim favorim.
Kitap, Tanrı, müzik tutkusunu, ölümü gözyaşlarıyla birleştiriyor. Nietzsche'yi izleyerek, azizlerin hayatında gizli olan politik unsura odaklanıyor. Acıya olan ihtiyaçları, dayanma yeteneklerinden ve hayırsever eylemlerinden çok daha ilginçtir. Acı çekmelerinin ve her şeyden vazgeçme konusundaki esrarengiz yeteneklerinin arkasında, Cioran fanatik bir güç iradesi sezinliyor. Sesli çoşkunun sınırlarındaki tanrısallığı Bach ve Mozart’tan daha iyi anlatabilecek bir şeyin olmadığını söylüyor.
Mevlâna, Assisi’li Françesko, Rembrandt, Van Gogh, Dostoyevski, Rilke, Eckhardt, ve Schopenhauer gibi tanınan isimlerin ölüm ve inanç üzerine düşüncelerine yer vermiş.
Kitap, istisnasız her şeyi sorgulatan, ürktücü derecede çağdaş bir sese sahip.
Cioran’ı, duygularımın tercümanı ilân ediyorum
Mutlaka okuyun
Yazarın okuduğum ilk kitabı bu oldu. Kimi zaman ani ve net bir tespit yapıyor kimi zaman bir çırpıda okumak yerine sindirerek düşünülecek konulara değiniyor. İnanç felsefesi hakkında okuma yapacak kişilere kesinlikle öneririm.
Cioran kendi düşüncelerini okura dayatmak yerine önemli bulduğu bakış açılarını da düşüncelerine katıyor. Bu yanıyla sanki tek bir fikrin savunucusunu değil de konuyla ilgili bir sentezi okuyor gibi hissettiriyor. Sorgulamaların odağını öyle güzel uçlara taşıyor ki "kederli bir hoşnutluk" haline sokuyor. Çekincesi olmadan eleştiriyor, sorgulatıyor.
Bizi alaya alan bu hayatı ironiyle ve lafı pek de dolandırmadan eleştirmesi de kendi fikirlerimle paralel bir uyumda. Hüzünlü ama bu hüznü hayatından kovmayan, aksine hayattaki "acı"yı simbiyotik bi ilişki gibi görmesi de hoşuma giden bir perspektif oldu.
Normalde felsefe kitapları ilgimi çeken bir tür değildir. Bu kitapta da keyif almadan geçtiğim sayfalar oldu. Ama kitabı okumadan önceki ben ile de aramda bir fark geliştiğinin farkındayım. Çünkü içindeki kimi noktalar farkında olmadığım düşünceleri görmemi, hatta onları sahiplenmemi sağladı. Bu nedenle arada sırada da olsa felsefe okumak iyi bir fikir olacak benim için, artık eskisi kadar önyargılı değilim:)