Ölüm döşeğinde olduğumu hayal ettim bugün
Ivan Ilyiç’mişim de son günlerimmiş gibi.
Yatağımın etrafında toplanmış hayaletler gördüm.
Fikirlerim, hayallerim, yeteneklerimin hayaletleri.
Artık ne sebepten olduğu da bilinmez şu dakikaya kadar
Asla o hayalleri kovalamadım,
Asla o yetenekleri kullanmadım,
Hiçbir zaman o kitabı yazmadım,
Kimse benim liderlik ve hitap yeteneklerimi göremedi,
Aklımdaki şarkıları hiç bestelemedim,
Ve o hayaletler bana kızgın gözlerle bakıyorlardı, diyorlardı ki:
“Bizi sadece sen hayata geçirebilirdin,
Ama biz de artık seninle birlikte sonsuza dek ölmek zorundayız.”
Asıl soru şu: Bugün ölsem hangi fikirler, hangi hayaller, hangi yetenekler benimle birlikte ölecek?
