“Güç ve güveni hep dışımda aradım. Ama bunlar insanın içinden gelir. Ve her zaman oradadırlar.”
Sigmund Freud
değmez dedi.
yolunu beklerken içtiğim sigaralar ve dün geceden arta kalan ne varsa masada.
erken saatte uyandım.
yatak odamın tavanı eğilirken üzerime
bir saat daha uyudum. belki iki.
havada ölü bir romantizm vardı ve bir ninni örttü üzerimi.
anlaşılmamak acıktırıyordu insanı.
iki gün önceden kalan pizzanın son dilimini ısıtacaktım.
mikro
Kitaptaki Güzel Alıntılar
ZENGİNLİĞİNİZ DOSTLARINIZ OLSUN. WILLIAM SHAKESPEARE
Gönüllüler olmaksızın kurbanlar da olmaz.
Bilge kişilerin aklı ve yılların deneyimi atıflarda ebedileşir. BENJAMIN DISRAELI
Başkalarının yanlışlarından öğrenmeliyiz. Hepsini kendimiz yapacak kadar çok zamanımız yok. GROUCHO MARX
— Ah bir bulsanız, diye sevinçle bağırdı. (İşte gereksiz yere sevindirmiş, umutlandırmıştım onu.) Bu ikimizin de işine yarardı. Bundan sonrası için çok geç mi diyeceksiniz? Siz neyse ya, benim için, doğru. Yetmiş yaşındayım. Gene de bilinmez, çünkü ben ana yönünden Çerkez, baba yönünden de Gürcü’yüm. Çerkezler dayanıklı olurlar, bilinen şey, Gürcüler de çok yaşarlarmış. Demek istiyorum ki, hiç belli olmaz, bakarsınız doksanıma dek yaşarım. Yani yeni bir şeyler öğrenmek için belki de geç kalmamışımdır. Hem yüz elli yaşında ölen bir kadına sormuşlar (tabii ölmeden önce sormuşlar), demişler ki, “bunca yıl yaşadın, anlat bakalım, neler biliyorsun?” Kadın, “yalnız dünü biliyorum,” diye cevap vermiş. Demek ki, yarın ölecek olsam bile, bugün bir şeyler öğrenmem yararsız olmayacak... Ne dersiniz? Öyle bir bulanıklık içindeydim ki... Sizden başkası bana yardım edemez. Çünkü bir sürü kitap okuyor, üstelik okuduklarınızı anlıyorsunuz. Bense, hep söylerim ya, cahilin biriyim.
— Ben de sizin kadar cahilim Dürnev Hanım, hiç merak etmeyin, dedim. (Madem bir kez ağzımı açmıştım, artık konuşmak zorundaydım.) Üstelik son treni de kaçırmış bulunuyorum, bilirsiniz hep öyle denir. Ne zaman kaçırdığımın da farkında değilim. Hem buna hayıflanmayacak kadar yorgunum. Kendimi yüz yaşında hissediyorum. İyi ki atalarım Çerkez ya da Gürcü değil, çok yaşamak benim neyime? Altmış yaşımda böyle yorulursam... Bana böyle geliyor ki, otuzumda, kırkımda bir yerlerde yaşamım durdu, gene de yüz yıl yaşamışım gibi yorgunum. Gelin de çıkın işin içinden.
