Ne kadar güzel iyileşmişsin kendim! Ne kadar yavaş,ne kadar zarif..Kimseyi yormadan,incitmeden; köprüleri aşındırmadan ve geride arkandan bakan kimseyi ve hiçbir şeyi bırakmadan adım adım ilerlemişsin bu yolu.Yeniden,sıfırdan,yepyeni insanlarla başlıyorsun birçok şeye.Biliyorum bu güne kadar yaptıkların nerede,ektiğin tohumlar büyüyor mu, attığın adımlar seni ileriye götürüyor mu merak ediyorsun.İçin rahat olmalı.Sen hayalinde ilerleyen,hayalinde savaşanlardan değildin.Sen şimdi tüm yaşadıklarını baştan baştan kendine anlatarak yatıp kalkıp ah edenlerden de olmayacaksın.Senin en büyük silahın cesaret çünkü güzel kadın.Yeniden başlama,aynı heyecanla,aynı saflıkta,aynı istekle ve merakla yeniden başlama cesareti.Zaten hep öyle olmadı mı? Umudun ne zaman bitti senin? Her şeyin düzeleceğine olan inancın bitti mi hiç? Kendinle birlikte herkesi inandırmaya çalışmadın mı? Elbette.Şimdi de yeniden sözcüğü korkutmasın seni.Sanki her şey boşa gitti,denendi olmadı ve yeniden deneyeceğiz anlamında söylemiyorum.Tüm yürüdüğün yollar, bastığın dikenler, geçtiğin nehirler ve ürktüğün geceler getirdi seni buraya.Şimdi güneş doğmak üzere.Bazı yolların karanlıkta alınacağını bilen,yolun şafak vaktine varacağını bilmez mi? Şimdi bir geçiş dönemindesin.Hızını giderek yavaşlatıyor ve ruhuna tüm enerjisini toplaması için fırsat veriyorsun.Küllerinden yeniden doğmak için..Ah kendim,ne kadar güzel ve güçlü bir kadınsın.Aşığım Tanrım kutsalına,aynada gördüğüm bu kadının her gün alnından öpmek istiyorum.Yükseleceksin en karanlık gecede,seni karartanlara bile ışık olmak için.Ah güzel kadın, aşığım sana..