Hasretin yangınında cism ü cânım kalmadı
Sultan idim; devletim, kehkeşânım kalmadı
Yayan kaldım çölünde, küheylânım kalmadı
Unutuldu varlığım ünüm, şânım kalmadı
Mezar taşım yıkıldı bir nişânım kalmadı
Şu feryâd u zârımı ne olur duysan dedim
●Âşık olan derdini içine atar dedi
Bu sırrı fâş eylemek ölümden beter dedi
Kays idim şimdi adım Mecnûn’a