"Birden durgunlaştı. Bütün bedeni yorgundu, her bir yanı havanda dövülmüş gibi. Yarı ölü gibi sarayda oradan oraya vurmaya başladı. Görenler şaşırdı. Gülbahar fırtınası durmuştu."
"Gülbahar önüne geçilmez bir coşkunlukla düşünüyordu her şeyi. Sevgiyi, umutsuzluğu, ölümü, ayrılığı, zulmü. Her duygusu dizgin tanınmaz bir şahlanmış içindeydi."
Gülbahar Ahmedi çok eskilerden tanır gibiydi. Sanki birlikte doğmuşlar, birlikte büyümüşlerdi. Öylesine aşinalık duyuyordu ona... Belki düğünlerde derneklerde, yaylada avda... Belki belki, kim bilir. Düşlerinde görmüştü belki de... Öylesine bildik, öylesine yakın.
Sayfa 33Kitabı okudu
"Ne istersem verir misin?" dedi.
"Veririm," dedi Gülbahar.
"Saçından birkaç tel isterim," dedi Memo.
"Çek kılıcını kes Memo," dedi. "Gülbahar sana kurban."
Memo kılıcını çekti, beliğin ucundan bir parçayı kesti, aldı, yüreğinin üstüne koydu.
Sayfa 70Kitabı okudu