youtu.be/lpqkCzsx6qo
Güzel bir Gülden Karaböcek şarkısı. Pek size hitabetmez ama bizim gençlik yııllarımızda hit olmuştu. Eski günlerin anısına diyelim.
Bende bir hastalık var. Bir film mi izliyorum, hemen senaristi kim ona bakarım. Ya da bir şarkı mı dinliyorum hemen bestekarına, güftekarına bakarım. Hastalık işte. Sebeb-i hikmeti bu olsa gerek tanırdım Ali Tekintüre'yi de. Bir on dakika evvel öğrendim ki o da ayrılmış bu dünyadan. Adıyaman-Besnili.
Evrensel gazetesi, helal olsun, 2 yıl önce
Öyle biri hiç olmayacak. Ben de anlatamayacak kadar yorgunum zaten
Bazen istiyorum ki, bir gece vakti bir yabancı ile karşılıklı oturayım. Anlatayım, dinleyeyim. Dinlediklerime ağlayayım. Ağlarken kendi iç sıkıntılarımı da aklıma getirip daha çok ağlayayım. Hıçkırıklara boğulayım. Sonra bir espri patlatıp kahkahalara boğulayım. O yabancıdan bir kaç güzel şey dinleyeyim. Kâh Ahmet Kaya'dan, kâh Kamuran Akkor'dan, kâh Gülden Karaböcek'ten, kâh Cem Karaca'dan şarkılar mırıldanalım. Dertli şarkılarda ağlayıp, beceremediğimiz yerlerde kendimize gülelim. Gülerken gözyaşlarımız süzülsün yanaklarımızdan. Acısını hissedeyim o yabancının, acıma yoldaş eyleyeyim. Kalplerimizi eski bir plak gibi tersine çevirdikten sonra soralım birbirimize, biraz olsun rahatladın mı? Canımız yansa bile o an her şeyi unutup evet diyelim birbirimize. Sonra uyuyup uyanalım. Zeze, insan uyudu muydu her şeyi unutur diyordu. Uyanana kadar unutmuş olalım bazı şeyleri. Birbirimizi de unutalım sonra. Çünkü tam buldum derken kaybetmeleri meşhurdur insanların. Unutalım ki kaybetmiş olmanın hüznünü yaşamayalım.. Çok şey istiyorum biliyorum. Kendimi bir yabancı yerine koyup kendimle konuşuyorum bazen. Farkındayım saçmalıyorum. Didem'in de dediği gibi
" İç ses !
Bu bahsi kapa. "