Anısı bizsek Eğer bu kentin,
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sayfa 233Kitabı okuyor
Anısı bizsek Eğer bu kentin,
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Rahman 37: Gök parçalanıp da, yağ gibi eridiği ve kırmızı bir güle dönüştüğü zaman...
Rahman 38: Rabbinizin hangi nimetlerini yalanlayabilirsiniz?
Cenazesinde cıvıl cıvıl Roman şarkıları söylenmesini vasiyet eden bir ölümcül hasta gibi her yılbaşı, şenliklerle güle oynaya uğurluyoruz eski yılı...
Sayfa 57 - İmge Kitabevi Yayınları
Garip bir zaman ve mekân ilişkisi barındırırdı bu kadim topraklar.
Tarih akmazdı, saat işlemezdi ve za¬man müphemdi.
İşte o zamanlar buğulu sesleri olan ozanlar vardı, onlar anlatırdı yaşananları…
Bu topraklarda yaşamak sonu belirsiz bir cenk iken kara bir bulut gelip çökmüştü kır çiçeklerinin üstüne, sonra zaman geçmişti, iyilerle kötülerin sava¬şında kötüler galip gelmişti,
Kimse ömrü boyunca ağlamaksızın güle oynaya o kan kokan kırmızı başaklı toprağı işleyememişti.
Ve o kahrolası kin ve nef¬ret tohumları toprağa saçılır olmuştu.
Artık ayrımlar vardı…
Ötekiler, ezilenler, muktedir güce biat etmek zo¬runda bırakılan mazlumlar…
Kimilerinin payına bu coğrafyada sadece gözyaşı düşmüş¬tü.
Ve gülebilmek için adlarının “mülteci” olacağı bir göç kaderlerine yazılmıştı.
Sayfa 7Kitabı okudu
