Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Şans eseri gördüğüm ve konusu itibariyle ilgimi çektiğinden henüz alıp okuduğum, nasıl olur da şimdiye dek adını bile duymadığım böylesine güzel bir roman var olabilir diye şaşırdığım bir kitap. Kim bilir etrafta bir yerlerde böyle nice kitaplar var da varlıklarından bile bihaberiz. Bu sebeple belki bir iki kişi bile olsa bu yazıyı görür de
Bir kadın bir koca buluncaya kadar geleceği konusunda endişelidir. Bir erkek ise ancak bir kadınla evlendikten sonra geleceği konusunda endişelenmeye başlar.
Kitabın sonunda
"Elbette tüm bunlar çok uzun zaman önce oldu ve böyle bir şey bir daha asla olamaz.
Bu zamanda ve bu çağda tabii ki..."
Oysa ki bunu yazan kişi ne kadar yanıldığının farkında değil. Çünkü bu durumun bulunduğumuz çağla değil insan zihniyetiyle değiştiğini göz ardı etmiş.
Bir şeylerin başlaması yada bitmesi