Kırılmış kalpler parçalanmış hayaller
Bir tarafta satılmışlar bir tarafta bizimkiler
Sözleriyle Şahsi soytarıları katleder
Bu memlekette yüzü gülen, bahtiyar insan yok mu?
Niçin hep acı şeyler yazayım? Dostlar, yufka yürekli dostlar bundan hoşlanmıyorlar. "Hep kötü, sakat şeyleri mi göreceksin?" diyorlar. "Hep açlardan, çıplaklardan, dertlilerden mi bahsedeceksin? Geceleri gazete satıp izmarit toplayan serseri çocuklardan; bir karış toprak, bir bakraç su için birbirlerini öldürenlerden; cezaevlerinde ruhları kemirile kemirile eriyip gidenlerden; doktor bulamayanlardan; hakkını alamayanlardan başka yazacak şeyler, iyi güzel şeyler kalmadı mı? Niçin yazılarındaki bütün insanların benzi soluk, yüreği kederli? Bu memlekette yüzü gülen, bahtiyar insan yok mu?
Çok gulen mi mutludur az gulen mi ?
Vicdanı rahat kafası boş insan mutludur.
Her guleni mutlu her aglayani dertli sanmayın kimi derdinden güler,kimi mutluluktan ağlar.
Sadece ağlayan birilerini görünce bagriniza basmayın bazen yüzü hep gulenin de tek ihtiyacı olan kafasını koyacak bir omuz bulabilmek olabilir
