Sürpriz sonlu, gülme garantili :)
Daha önce anlayamıyordum. Bir sis perdesi ardında gibiydi her şey. Bu da sanırım, insanların beynin kafada olduğunu düşünmelerinden kaynaklanıyor. Kesinlikle doğru değil bu: Rüzgârla Hazar Denizi taraflarından gelir beyin.
Sayfa 200 - Bir Delinin Anı DefteriKitabı okudu
Gülme Garantili
"Şimdi lütfen devam edin ve bebeklerinizi çalıştırın. Düğme sırtlarında. Uyandıklarında biz de başlayacağız.
Judith'i ters çevirerek açma düğmesini buldum. Sağa doğru hareket ettirerek sırtını çevirdim ve sonra tek gözüyle bana göz kırptı.
Tekrar göz kırptı.
Sonra da çığlık atarak ağlamaya başladı.
"Yüce Tanrım" diyerek onu masanın üzerine fırlattım ama bu sadece daha da yüksek sesle ağlamasına neden oldu.
"Ne yapıyorsun sen? diye sordu Huxley. "Dikkatleri üzerimize çekiyorsun."
"Bilerek yapmıyorum."
"Neden bu kadar gürültü yapıyor?" diye sorduktan sonra onu bacağından tutup kaldırdı.
"Çünkü tek gözü var ve hayatından pek memnun değil," diye cevap verdim. "Bence onu bu şekilde tutmamalısın."
"Nasıl?"
"Sanki yolda bulduğun bir yılanmış gibi." Onu dürttüm. "Seni ısırmaz. Onu kucakla."
"Senin için söylemesi kolay, tek gözüyle sana bakmıyor." Bebek daha da yüksek sesle ağladığında Huxley yüzünü buruşturdu. "Lanet olsun, bu şeyin içine ne girmiş böyle?"
"Baş aşağı tutulmaktan hoşlanmıyor olabilir," dedim.
"Haberi yok. Canlı değil."
"Yanıp sönen bebekten korkan adam söylüyor bunu. Neyse, sanırım bir sensörü var. Onu kendine yakın tut."
"Belki de Judith'e cansız dememeliyiz, belki de bu onun duygularını incitiyordur.
Sayfa 370
Gülme garantili kitap :))
Şimdi, Türk asıllı Romen boksörden sonra biz çocuklar, doğal olarak, zenci melezi olan bir sumo güreşçisi beklediğimizden şaşırmadık. Annem, “Bu ne?” diye sordu. Babam, “Koyun, Şerif’e aldım” diye yanıtlayınca dünyalar benim oldu. Annem, “Evde besletmem” deyince, aşağıdaki kömürlüğe indirdik. Gözleri ela, kıvır kıvır. Adını Ela koydum. Çok iyi arkadaş olduk. Tarzan’dan daha zeki ve daha hızlı koşuyor. Yemin ederim, frizbi atsan getirecek. Ela her yere peşimden geliyor. Mahallede havam süper, kedisi, köpeği olan var; ama koyunu olan ilk çocuğum ve çok karizmatiğim, Tarkan ile Kurt ikilisini bir nevi yaşıyor, yaşatıyoruz. Ben konsantre Tarkan’ım. Bir sabah babamın “Nerede kaldı bu kasap?” dediğini duydum.
– Baba ne kasabı?
– Oğlum bugün Kurban Bayramı.
– Ee? Kurban aldınız mı bari?
– Aldık ya.
(Ya, buradaki “ya” var ya o beni epey bir kıllandırdı.)
– Baba, ben niye görmedim kurbanı ?
– ...
– ?
Babam bana gökten inen koçu, Hz. İbrahim’i anlatıyor; ama ben hüngür hüngür ağlıyorum.
