"Gülmek zorunda kalıyordu, ağlamayı tercih ettiği hâlde."
Sayfa 367Kitabı okuyor
... kendi şakalarına başkalarından daha çok gülmek gibi sevimli bir özelliği vardı.
Bu özellik bir başkasında olsa kesinlikle nefret eder, küçümserdim.
Ama diğer her şey gibi, ona yakışıyordu işte...
Sayfa 329Kitabı okuyor
Ölümlü dünya
Beni, yarım saat orada insan azmanına dövdürttünüz. Tekmesinden tokatına, dönen tekmesinden uçan sırtına, ensesiyle bile vücudunun her zerresi ile adam beni dövdü dövdü. Bir kişi demedi ki Serbest'ciğim yardıma ihtiyacın var mı? Adam odadaki her şeyi benimle kırdı. Dolabından komodinine, havlularından yastıklarına, beni boğdu boğdu boğdu… Duvara attı. Boğdu boğdu, duvara attı. Çığlıklar, yardım çığlıkları... Allah’ın belaları! Bir kişi be, bir kişi… Ben bu aileden değil miyim ya? Ben bu aileden değil miyim ya? Bir kişi gelip de napıyorsun sen burada demedi. Neredeyiz biz? Aynı otelde değil miyiz? İlhami Abi, sen söyle ben başka bir ilde miyim? He, başka bir yerde mi dayak yedim ben? Uzaklarda mı yedim de geldim? Aynı yerdeyiz be!
youtu.be/5kpBTXBe8WE?si=...
Birinci filminde çok gülmüştüm. Gülmek isteyen herkesler izlesinnn. (Bu sahne komik gelmediyse de vakit kaybı sizin için)
takati kalır mı,
üzüntüsü ırmak olanın,
belki şefkat görse, biraz da sevgi,
okyanus olur dünyasını yaşatır,
mühim mi yaşamak,
gülmek ya da ağlamak,
içinde duygu yoksa,
neye yarar bir şeylere aldanmak,
iyi olmak zaruri insana,
iyi olduğundan değil,
kötüyüm desen ne olur,
hayatında birileri olur,
ne iyi geçiriyorum günlerimi,
ne kötü,
yaşayıp gidiyorum kendimle,
umut ediyor insan geçmişine bakmadan,
fidan ağaç olmuş,
ama ağacın gövdesi hayat,
kendimizi ağaç sanıyoruz,
oysa hayatımız dal.