Güzeldi yaşamak; paylaşmak, gülmek doyasıya ve mecburiyetlerden, sorumluluklardan uzak olmak ne güzeldi. Büyüklerse ne kadar çatık kaşlılar, kızıyorlar durmadan; otur burada, kalkma, sessiz ol ve konuşma! Aman ne derse desinler, umurunda olmazdı senin; oyun devam ediyor ya! Ah ne dert ne de tasa, yaşamak nasıl da güzeldi çocuk olunca.
Gülmek için mizah dergilerine, ağlamak için arabeske ihtiyacımız var. Yetmiyoruz birbirimize. Yetmiyoruz birbirimizi tamamlamaya, eğlendirmeye, hüzünlendirmeye. 'Kardeş, saat kaç?!, Afedersiniz, şu adrese nasıl gidebilirim?!'den öteye geçemiyor sosyal yanımız. Kırıyoruz. Üzüyoruz. Mesafeli davranarak tarihe geçiyoruz. Geçtiğimizi sanıyoruz. Ormandaki ağaçlar bile birbirlerine daha iyi davranıyor. Onurlu yaşamak ortada ö'lee duruyor; biz yanından transit meselesi!
Yaşamımda ilk kez , aynı anda hem gülmek hem ağlamak istedim .
Gülmek bir dostluğu başlatmak için hiç fena bir yol değildir ama bir dostluğu sona erdirmenin de kesinlikle en iyi yoludur.
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir.
Edip CanseverKitabı okuyor
" Bizi gülmek kurtaracak,biliyorsam bir bunu biliyorum, başka da birşey bilmiyorum Osman"
Sayfa 34Kitabı okuyor
Ağlamak işleri nasıl daha iyi yapmazsa gülmek de daha kötü yapmayacaktı. Bu, umursamadığınız ya da unuttuğunuz anlamına gelmezdi. Sadece insan olduğunuzu gösterirdi.
Sayfa 331Kitabı okuyor
Güldü. “Hoşuna mı gitti? Ne fena,” dedi cilveli bir gülümsemeyle. “Fazlasıyla göze batacağım.” Sonra yüzünden acı dolu bir ifade geçti; sanki güldüğü, başımıza gelen ve gelecek her şeyi düşününce bir anlığına olsun eğlendiği için kendini suçlu hissediyordu ve yeniden paravanın arkasında gözden kayboldu.
Aynısını ben de hissediyordum: Başımızdan geçen ve zihnimde sonsuz, dehşet verici bir döngü gibi kendini tekrarlayan korkunç olayların ağırlığı ve endişe. Yine de ona kendisini her saniye kötü hissedemeyeceğini söylemek istiyordum. Ağlamak işleri nasıl daha iyi yapmazsa gülmek de daha kötü yapmayacaktı. Bu, umursamadığınız ya da unuttuğunuz anlamına gelmezdi. Sadece insan olduğunuzu gösterirdi. Ama bunu da nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.
Sayfa 331Kitabı okuyor
Sinirimden gülüyorum albayım. Çünkü sinirlerim artık gülmek için kafamın neşelenmesini beklemiyorlar.
Sayfa 335Kitabı okuyor
Nefes almak ve vermek, sevmek ve sevilmek, gülmek doyasıya ve uzanmak boylu boyunca kırlara, ne de güzel hayal edince. Yaşamak, nasıl da tılsımlı bir kelime...
"Böyle zamanlarda gülmek onun için zordu, yine de her zaman bir şekilde gülmeyi başarıyordu.”
Sayfa 22Kitabı okuyor
Bu ülkenin bütün ırklarını tek ırk, tek kalp, tek insan haline getiren İslamiyet olmuş. Biolojik değil, moral bir vahdet. Yani vahdetlerin en büyüğü, en mukaddesi. Aynı şeylere inanmak. Aynı şeyleri sevmek, aynı şeyler için ölmek ve yaşamak. Lazı, Kürdü, Arnavudu düğüne koşar gibi ölüme koşturan bir inanç bu. 600 yıl aynı potada erimek ve kainata meydan okumak, zaferden zafere koşmak, beraber ağlayıp, beraber gülmek. Sonra çözülüş, çürüyüş, kokuş. Ve bir mezarlık haline gelen memleket. Tarihin dışına çıkan Anadolu.
Sayfa 157
Halbuki bu dünyada hiçbir şey yoktu (Osman Necip için) gerçekten ciddiyetle inanılmaya değer. Kızmak, kıskanmak, inat etmek ve dövüşmek, gülmek kahkahalarla ve ağlamak hıçkıra hıçkıra (Osman Necip'e göre) boş ve gülünç şey. Gürültüsüz, rehavetle zahmetsiz gelen para zahmetsiz gelip giden kadın, otomobil, kalorifer ve alay ettiğini göstermeden gülen gözler (Osman Necip için) altmış senelik ömre yeter. Gerisi lâfü güzaf, (Osman Necip böyle düşünürdü). Dünyaya bir defa geleceğiz ölümü istediğimiz kadar düşünmeyelim öleceğiz.
Sayfa 12 - Cem yayınevi II Kitap 2
