Parmaklar bütün estetik yargılara
aynı şekilde eşlik etmezler. Bir resim söz konusu olduğunda, güzel bir çalışma olduğunu, adeta canlı izlenimi uyandırdığını belirtmek için, başparmağı havaya kaldırmakla yetinilir. Ama "keskin zekâ" daha karmaşıktır. İki parmak, daha doğrusu iki tırnak kullanmak gerekir, sanki bir toza fiske vurur gibi.
Sevdiğimiz kadının bizi başkalarına tercih ettiğini gösteren işaretleri karşılıksızmış gibi göstermeye çalışmak, bu tür bir gurur, aşkın bir türevinden başka bir şey değildir; kendimizi hem kendimize, hem de başkalarına, çok sevdiğimiz kadın tarafından seviliyormuş gibi gösterme ihtiyacıdır.
Başkaları adına garanti vermek, onları oluştu-
ran küçük görüntüleri zihnimizde düzenleyip kendi keyfimize göre oynattığımızda, kolaydır. Şüphesiz o anda bile, her birinin kendimizinkinden farklı olan mizacından ileri gelen zorlukları hesaba katar, karşıt eğilimleri etkisiz hale getirecek ve onun mizacı üzerinde etkili olabilecek çıkar, ikna, heyecan gibi şu veya bu çareye başvurmaktan geri kalmayız. Ne var ki, onun mizacının bizimkinden farklılıklarını düşünen, yine bizim mizacımızdır; zorlukları ortadan kaldıran bizizdir; o etkin dürtülerinölçüsünü ayarlayan
bizizdir.
Okur Takip Önerileri
Sessizliğin bir güç olduğu söylenir; bambaşka bir anlamda, sevilen kişinin emrinde, korkunç bir güçtür. Bekleyenin sıkıntısını artırır. Bir kişiye yaklaşmaya insanı en fazla davet eden şey, kendisini ondan ayıran şeydir; sessizlikse, aşılması en imkânsız engeldir! Sessizliğin bir işkence olduğu ve hapiste bu işkenceye mahkûm edilenleri delirtebildiği de söylenir. Oysa sevilen kişinin sessizliğine maruz kalmak, suskunluktan da ağır, en ağır işkencedir!
"Asıl etkili olan, entelektüel çevredir! Düşüncesi neyse insan odur!"
"Düşüncenin," diye devam ettim, "insanların çıkarlarına bir katkısı olamayacağı ve onların avantajlarından da yararlanamayacağı için, aynı düşünceyi paylaşan insanlar, çıkardan etkilenmezler."
Ama Jupien, görünüşe bakılırsa düşesin yaptığı herhangi bir "iyilik"ten tamamen habersiz, direnmişti. Aslında düşes iyilik yapardı, ama herkese iyilik edilemeyeceğinden, bir kişiyi
çok memnun etmiş olmanın hatırası, bir başkası konusunda sakınmalı davranmaya sebep olur ve bu yüzden ikinci kişinin memnuniyetsizliği iyice artar.
İsim'ler, alegorik resimler gibi sadece kentlere, ırmaklara bir kişilik kazandırmaz, sadece maddi dünyayı farklılıklarla bezeyip harikalarla donatmaz; sosyal dünyaya da bütün bunları katar; öyle ki, ormanların cinleri, ırmakların tanrıları olduğu gibi, her ünlü şatonun, konağın, sarayın da kendi hanımı, perisi vardır.
502 syf.
·
Puan vermedi
