Dedem ölmüş ninem ölmüş annem ölmüş
Giremedim eski evimize
Dedem ki karşı durmuştu yıllarca
Tütünün ve ağıdın yıkımına
Ninem ki karşı durmuştu yıllarca
Yokluğun ve dedemin yıkımına
Annem ki karşı durmuştu yıllarca
Onulmaz bir inceliğin yıkımına
Sanmazdım konuk olayım çocukluğuma
Geri göndermenin ilk adımı olsun hiç sanmazdım
Doğduğum kente gittimdi, bazı pasları silmeye
Yerinde görmeye bazı taşları, bazı oyukları v.b.
Saçlarımı yine uzun tuttumdu bir ağırlık olsun diye
Dışarlıklı bir pabuç giydimdi
Yitmesin gelişim diye tozda toprakta
Nerdeyse aşk söylenecek, nerdeyse ağlanacak
İnsanlı aynalı bu kalabalıkta.
Çocuk başlığını giyer, bir kuş uçar, bir ok
Gitsek mi? ne gitmesi sözü bile olmaz
Dursak çiçek açar Hindistan'da
Yaşadık. Şiiri ayrı tutardık
Bir karşı ağırlık olsun dağlara
"Olsa iyi, donup gittiler
Ölünceye kadar bir güzelliği boşuna."
"Acı acıya, su sancıya"
Der aslı köylolan
Acı acıya, su sancıya
Ki yok ola, bir daha tadılmaya
Bazan acıyı sevmeliyiz
Ölümü sevmeliyiz bazan
Hiç sevmemekle birlikte
Gözlerimiz uzun yaşamalı
Ve çabuk eskimez pırlantadan olmalı
Çiçekler birazcık solgun durmalıdır
İhtiyarlar dargın. Otuz üç yaşında
Sürgündür o kadın hayata sonsuz isyanlarıyla
Git, gidemez. Dur, duramaz. Oysa
İnsanın gidip durmaya belli bir noktası olmalı
Enine gidilen korkuluksuz köprü
Eski bir yerlerde hazırlık, işaret, nokta
Nedense başka şeylerdir. Onları yanına alacağına
Ve hazır olduğunda yeni bir işaret, yeni nokta
Yoldadır.
O kadın tutsaktır hayata ikilemleriyle
Paslanmaya koydu gücünü, şeytanlığını
Bir yanı gitgel, bir yanı mumya
Olmak istemedi iyi, niye diline dolardı
Ya vurdumduymaz, ya kaplumbağa
Saysa eksiği yok, var, kaldı bir şeyler
Orda, eski evde.
Cellattır o kadın hayata sonsuz gözlemleriyle
Uyutur, dondurur, iyice görür, iyice
Gömüttür, müzedir nereden girse içeri
Aramasa bari, bari seslenmese