Yıllardır yolculuk yapıyorum. Belki de on iki yıldır ya da on üç. Liseyi başka bir ilçede okudum, üniversiteyi başka bir şehirde, şimdi de başka bir şehirde görev yapıyorum. Bütün bu yolculuklarımda inanılmaz derecede çok insan gördüm ve hepsi de inanılmaz derecede birbirinin aynısıydı. Belki de burada "bütün bu insanların hepsi de inanılmaz
Herkese merhaba, böyle güzel bir şiir kitabına şiir gibi bir giriş yapmalı aslında. Özdemir Asaf'cım adın bile kafiyeli bir şiirin mısralarına ait gibi sanki inan. Belki de seni en güzel şiirlerle özdeşleştirdiğim için şiirden farkın kalmamış gibi geliyor bana. Hepiniz tanıyorsunuzdur onu muhakkak. Şiirle pek ilgisi bulunmayan biri bile hiç
Hayat bu daireye uğramamış. Hayat nerede peki? O ne? O bir antikacı vitrininden görülen resim. Bir kıpırdanış. Bir nefes. Kalp çırpıntısı. Gülücük. Gamze. Bir çift hareli göz.
'İnsanlara güvenimi kaybettim' ve kendimi kitapların arasında buldum zaten bu çok erken olmuştu ve 5. Sınıfta sınıf öğretmenimiz sınıfımıza kitaplık yapıp her ay yeni kitaplar almaya başladığında okumamı iyice pekiştirmiştim. O gün bugündür en sadık dostumdur kitaplarım.
Şimdi sıra sende, seni okudum sevgili dost...
Senin her dost dediğinde