Bergüzar Boz
@gulumsebana
59 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bitkilerin, küçücük kuşların, karıncaların, örümceklerin, arıların üstlerine düşen her şeyi yaptıklarını, ellerinden geldiğince dünyanın düzenine katkıda bulunduk larını görmüyor musun? Ve sen insanların görevlerini yerine getirmesini istemiyorsun öyle mi? Kendi doğanın sana bu yurduklarını yapmakta acele etmeyeceksin öyle mi? "Fakat dinlenmem gerek." Tabii ki, benim de dinlenmem gerek.
Yine de doğa yemek, içmek gibi bunun da ölçülerini ve sınırlarını belirlemiştir, oysa sen yararlı dinlenme ölçüsünü aşıyorsun. Fakat eyleme gelince gereğinden azını yapıyorsun, hatta payına düşen ölçünün altında kalıyorsun. Aslında sen kendini sevmiyorsun; sevseydin doğanı ve doğanın gereğini de severdin.
Sabahları kalkmayı canın istemedikçe şunu hatırla:
"İnsanlık görevi için kalkıyorum." Eğer bunun için doğduysam, bunun için dünyaya gönderildiysem neden huysuzlanıyorum? Çarşaflara örtülere sarılıp kendimi ısıtayım diye mi yaratıldım? "Fakat bu daha keyifli." Öyleyse keyif çatmak için mi dünyaya geldin, eyleme geçmek, çaba harcamak için değil mi yani?
Okur Takip Önerileri
İnsanlar kır evlerinde, deniz kenarlarında ve dağlarda inzivaya çekilecek yer arar; sen de buna şiddetli bir özlem duyuyorsun. Fakat bu özlem çok cahilcedir. Eğer inzivaya çekilme isteği duyuyorsan, gayet mümkün ve basittir bu: İnsan dilediği zaman kendi içinde inzivaya çekilebilir. Üstelik insan inzivaya çekilmek için kendi içinden, kendi ruhundan daha huzurlu, daha sakin hiçbir yer bulamaz, özellikle de kendinde inzivaya çekildiğinde ona huzur verecek şeylere sahipse. Huzur dediğim zarif bir düzendir aslında. Kendini sürekli böyle bir inzivaya çekilmeye ver ve kendini yenile:
Ancak önermelerin çok kısa ve özlü olsun ki, tüm acılar bir anda silinsin ve oradan hiç yıpranmadan dönebilesin.
Hepimizin adı bir bakıma merdümgiriz artık. Bakalım ne yapacağız.İstediğimiz yere gidebilecek miyiz?
...Cennet kadar cehennemi de bu dünyada yaşayabileceğinin farkına varman, ayağa kalkabilmen için hayatın sana getirdiklerini bütün nezaketinle eyvallah demen gerekiyor.
Bu kitabı okuduğuna göre eminim sen iyi olmak isteyen birisin. Kalabalıktan yılmış, yalnızlıktan yılmış, hem herkesten kaçan hem insanlarla temas etmeyi içten içe isteyen o insansın. Merdümgirizsin.
Sen büyüyorsun, insanlar değişiyor, mekanlar değişiyor ama duygular aynı kalıyor.
Yalnızlıktan kaçıp içindeki gerçek seni keşfetmedikçe tutunduğun her şeyden sıkılıyorsun.
O sesi tekrar duyuyorsun: "Güçlü ol!" Ölüm var ve sen ölene kadar güçlü olmalısın! Hayata saldırmaya başlıyorsun.Elde edince de yine bir güçsüzlük duygusu, kocaman bir boşluk, belki biraz da bağımlılık.
...Sustum.Ağzından çıkanın bir yemek siparişi gibi önüne konulacağının farkında değildi.
Acının içinden geçerek ulaşılabilen bu özgürlük yolunun en önemli dönemeci de 'Kendinle Yüzleşmektir.'
İnsan ömründe yapılabilecek en büyük keşif de budur işte; kendini bulmak. ️
"Ebeveynlerimizin "tutsakları" olarak başladığımız hayat yolculuğumuz boyunca ilişkide olduğumuz herkes ve her şey bize, kim olmamız gerektiğini öğretir."
"Kendini sevebilen insan, kendisini sevmeye ve sevilmeye layık görür."