AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
Gloria, Luis'le birlikte beni de öptü. Duygulu bir sesle ve gülümseyerek sordu:
"Ya şu er ve postal hikayesi ne olacak?.."
"Doğru değildi söylediklerim. İnanmıyordum aslında. Omuzları yıldızlarla dolu bir uçak pilotuyla evleneceksin."
– Gülümsemeniz beni çıldırtıyor, dayanamıyorum, diye bağırdım. Sizi Moskova’da iken niçin görkemli, sert sosyete kadınları gibi düşledim. Ta Moskova’da Mariya İvanovna ile sizi konuşmuştuk. Nasıl biri olabileceğiniz konusunda tartışmıştık. Mariya İvanovna’yı hatırlamanız gerekiyor, onunla daha önce bir iki kez görüşmüşsünüz. Moskova-Petersburg
Son arzularımı yazmam için beni yalnız bırakmalarını rica ettim. Ellerimdeki bağı çözdüler, fakat
yine de ip burada duruyor, hazır bir şekilde beni bekliyor ve diğerleri de aşağıda
Biraz evvel bir yargıç, bir komiser, bir rütbeli memur ya da ona benzer biri geldi. İki elimi
birleştirerek dizlerimin üstüne çöküp sürünerek ondan affedilmemi diledim. Sanki kendisine
söylediklerim sadece buymuş gibi, iğrenç bir şekilde gülümseyerek bana karşılık verdi.
"Bağışlayın! Bağışlayın beni! Merhamet edin bana, sadece beş dakika daha!" diye tekrarladım.
Belki de bağışlanırım, kim bilir? Daha bu yaşta, bu tarz bir ölümle bu dünyadan gitmek ne kadar
korkunç! Son anda af haberleri geldiği çok sık görülmüştür. Zaten beni bağışlamazlarsa kimi
bağışlayacaklar bayım?
