'|Herkes ne zaman ölür
Elbet gülünün solduğu akşam..|'
Turgut Uyar 🖤
Kurşunu yüreğine sıkmak. İçin el vermiyor bunu. Yüreğine kıyamıyorsun. Yürek, garip bir değer kazanıyor orada.
Kağıdımız çaput bizim
Kefenimiz bulut bizim
Mesleğimiz umut bizim
Kıranlara selam olsun
ÜLKÜ TAMER
Sayfa 191Kitabı okudu
Ölüm pek ürkütücü gelmiyor insana. Yine de ölümü kabul edemiyorsun. Kesin bu.
Sayfa 54 - Can Yayınları
Okudukça, edebiyata ısındıkça, önce nasıl şaşırdıklarını, sonra nasıl değiştiklerini sevinçle izlemişimdir.
Herkes ne zaman ölür
elbet gülünün solduğu akşam.
Turgut Uyar
Bilim almış başını giderken, karşındaki bir yığın insanın ne kadar küçük şeylerle, küçük ve yanlış şeylerle uğraştığını düşünüp acınıyorsun, içerliyorsun. Hem de ne adına? Kim adına?
Edebiyatın bir insanda işkence duygusunu yok edemeyişine şaşırıyor insan. Olmaz öyle şey. İyi bir edebiyatın olduğu yerde işkence mişkence olamaz.
Sayfa 73Kitabı okudu
Uğrunda savaştığın insanları alevi-sünni diye ayıramazsın.
Burada ölen yalnızca benim bedenimdir, ki zaten ölümlüydü, ölecekti. Ama düşüncemi öldüremeyeceksiniz, ölmeyecek, yaşayacak.
Sayfa 65
herkes ne zaman ölür elbet gülünün solduğu akşam
Sayfa 386Kitabı okudu
Sanırım hüzün, gerçek acıların izdüşümüdür.
Sayfa 14 - Can YayınlarıKitabı okudu
Sonra belki düşüncelerin asılmadığı yerlere gideriz.