Bir evlilikten manzaralar
"Kabul ediyorum, kim olduğumu bilmiyorum. Hiçbir fikrim yok. Her zaman bana söyleneni yaptım. Kendimi bildim bileli hep söz dinleyen, uyumlu ve uysal biri oldum. Küçük bir kızken, kendimi kanıtlamak için birkaç kez patlama yaşadığımı hatırlıyorum. Ama annemin ibret olsun diye bu patlamaların sonrasında beni katı şekilde cezalandırdığını hatırlıyorum. Ben ve kardeşlerim uyumlu olacak şekilde yetiştirildik. Çirkin ve kabasabaydım. Bu bana sık sık hatırlatılırdı. Kısa zamanda düşündüklerimi paylaşmaz ve beklenildiği gibi görünürsem ödüllendirileceğimi fark ettim. Gerçek kandırmacaysa ergenlikte başladı. Bütün düşüncelerim, duygularım erotizmle kuşatılmıştı. Ama bundan aileme hiç bahsetmedim. Aslında hiç kimseye bahsetmedim. Oyunculuk, ketumluk benim ikinci kişiliğim oldu. Babam kendisi gibi avukat olmamı istedi. Oyuncu olmak istediğimi ima ettim. Ya da hiç değilse tiyatroyla ilgilenmek istediğimi. Bana güldüler. Bu böylece sürdü. Başka insanlarla ilişkilerimde, erkeklerle ilişkilerimde sürekli aynı iki yüzlülük. Kurallara uymak için hep aynı çaba. Ve hiçbir zaman ben ne istiyorum diye düşünmedim. Hep karşımdaki erkek ne istememi ister diye düşündüm. Önceleri inandığımın aksine bu bencil olmamak değil. Bu sadece korkaklık. Ve bu korkaklık kim olduğumu bilmememden kaynaklanıyor. Hiçbir zaman kim olduğumu bilmedim. Sadece başkalarının isteklerine göre yaşadım. Kendi isteklerimi hiç önemsemedim. Hatamız ailelerimizin boyundurluğundan kurtulamamak. Kendi koşullarımızla anlamlı bir şeyler yaratamamak oldu. Her zaman aynı hatayı yaptık. Ailelerimiz için yaşadık."
Şevki Karabekiroğlu
Vay be
4 şehit
bir yumruk kadar
ses getirmedi.
Hem katil, hem suçlu,
hem güçlüler.
" ... İnançsızlık başlı başına strestir. Yalnızca güçlüler buna dayanabilir. Bir düşünürün sorması gereken asıl soru nedir biliyor musunuz? Asıl soru şudur: Hakikatin ne kadarına dayanabilirim?
open.spotify.com/track/5BhdjbSvg...
Flow, Sade
Özdemir Asaf
Denizlerde yürümeye başladığım zaman
karalarda oturanlar bakıp bana, güldüler.
Ben de gittim
sığınacağım adaları birer birer batırdım!
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, "İki el bir baş içindir."
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle