48 syf.
10/10 puan verdi
Sadece çocuklar değil yetişkinler de okumalı
Behrengi bu kısa mı kısa öyküsünde arkadaşlık, emek, şefkat, sosyal adalet, sınıf farklılıkları gibi kavramları küçük bir şeftali ağacı üzerinden aktarmış okuyucusuna. Belki de bu nedenle gencecik yaşında öldürüldü ya Behrengi, kimbilir?! Feodaliteye başkaldıran iki çocuğun bir şeftali çekirdeğini ağaca dönüştürmesinden yola çıkıyor. Zengin köy ağasının sofrasına meze olmaktansa, fakir iki çocuğun damağında bal olmayı yeğleyen bir şeftaliyi anlatıyor. Köy ağası ağaçsız, susuz, taşlı kayalı toprakları köylülere satıp; uçsuz bucaksız, gürül gürül akan suya sahip bir bahçeyi kendine ayırmayı ihmal etmiyor! Bu kısacık öyküdeki bazı yerleri okurken aklıma, Alper Canıgüz'ün 'Oğullar ve Rencide Ruhlar' kitabında geçen "Güçlüler güçlerini korumak için gözlerini kırpmadan insanları harcıyor ve adına da toplum düzeni diyorlardı." cümlesi geldi. Keyifle okumalar dilerim...
***Bundan sonraki cümlelerim yayınevine. Bu öyküyü 'Çocuk Gezegeni' yayınevi, Milena Ayseli çevirisinden okudum. İki kitap bir arada (Bir Şeftali Bin Şeftali - Küçük Kara Balık), fiyat da çok uygun. Tamam hoş... Ancak bu kadar özensiz bir kitap beklemiyordum. Özellikle 'Bir Şeftali Bin Şeftali' adlı öyküde çok fazla yazım ve noktalama hatası vardı. Kitabı alacakların daha kaliteli yayınevlerine yönelmelerini tavsiye ederim. Keyifle okumalar dilerim.
Yakın tarihimizde 20. Yüzyılda Avrupa'nın göbeğinde yaşanan bir insalık dramı…
Roman kurgu değil, tamamen gerçeklere dayanan bir kitap, Bu acı gerçek, soykırım içimi çok içten yaktı.
İnsanların çaresizliği, gözlerinin önünde eşlerine, kızlarına tecavüz edilmesi, acı bir şekilde işkence ile öldürülmesi savaş değil, cinayettir! Zülfü Livaneli'nin Son Ada kitabında dendiği gibi; oysa insanlar eşit değildir. Güçlüler ve zayıflar vardır ve hayat bunlar arasındaki mücadeleden ibarettir. Tam olarak böyle,güçsüz insanların verdiği o mücadele, o kadar acı ki, artık o zulüm altında yaşama mücadelesini bırakıp ölmek istemeleri ne kadar çaresiz olduklarının en önemi noktası bence… Bu vicdansızlığı akla hayale sığdıramıyorum. Aşk ve savaşı bir arada konu almış bu kitabı okurken ağlamamak için kendimi zor tuttum. Keyifle okudum diyemicem, çünkü o acıları keyifle okuyamazsınız. Son olarak Sinan Akyüz, turist olarak bosnaya gittiğin de bir bayanla tanışıyor ve savaşla ilgili konuşmaya başlıyorlar. Bu bayandan Suada'nın hikayesini dinliyor. Bu hikayeden etkilenen yazar bir süre sonra hikayesini dinlediği bayanla tanışıyor ve ortaya bu kitap çıkıyor. Roman o kadar akıcı ve sade dil ile yazılmış ki, okurken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım ve elimden bırakamadım. Şiddetle okumanızı tavsiye ederim. Bu kitap gerçekten çok şey anlatıyor…
