Ölü Nota
Belgrad ormanlarında koşmak istemişimdir her zaman, ne hikmetse kendimi gecenin bir yarısında ormanda koşarken buluyorum, kanımın hızlanması boğazımdaki damarlarda gerilme nefes alıp verirken soğuk havanın ciğerlerime dolması her şey güzelde arkamdan koşan kimliği belirsiz bu şahıs kim! Elindeki silahın parlak metal yüzeyini bir aralık görür
Seslendirmesini bizzat sevdiğim, ama bağırmak da istediğim bir şiiridir.
Ne zaman baksam çevreme elli yıl sonra
Hep aynı gördüklerim; bir keşmekeş, bir bozuk düzen
Bir lokma ekmek uğruna tükenmesi insanların
Yaşamak ve ölmek için hep aynı neden
Sefil doymazlık: ete, kana, paraya
Öylesi bir açlık ki eksilmeyen, bitmeyen
İnsan, ezebildiğince mutlu insan, oğul
Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen
Küçük
Kurtulmuşlar
Kent sakinleri uzun zamandır şehrin gürültüsü stresi içerisinden sıyrılıp kaçmak için Bahçeli tek katlı binalara yönelmek istediler. Bu o kadar kolay olmadı tabiki, bin metre kare araziye sahip içersinde çiftlik, orman, göl, koşu ve yürüyüş alanlarının bulunduğu otuz hanelik mütevazi bir yer kurma hayali Kenan beyin yıllardır aklının bir
Sen Ellerimin Değdiği En Güzel Şeysin
Asla bir çocuk olduğunu unutmayacağım. Merakını asla törpülemeyeceğim. Seni, olduğun gibi kabul edeceğim. Sabırla büyüteceğim seni. Ve sen bir gün büyüdüğünde geri dönüp baktığında sana güzel bir çocukluk miras bırakacağım. Nefes aldığım sürece senin hep gölgen olacağım. Hadi bakalım, başlasın annelik macerası. Dilek, göreyim seni kızım. Sen güzel bir anne olabilirsin. Korkma!
Hoş geldin Annelik...
