KADIN 🌼
Kadının yeri hep ayrı olmuştur dünyada
Yaradanın gözünde.
Kadın biriciktir, tektir.
Papatya kokusundan farksız renk renk açan çiçektir.
Cennetten gelen huridir, incedir, zariftir, hoştur, güzeldir.
Hep bir esenlik içinde var olmuş, olacaktır da.
Daha önce Hüseyin Nihat Atsız'ın Bozkurtlar ve Ruh Adam romanlarını okumuş ve oldukça sevmiştim. Ruh Adam kitabındaki şiirleri okuyunca Atsız'ın diğer şiirlerini de okumayı çok istemiştim. Kısmet bugüneymiş. Kitabımız Hüseyin Nihal Atsız'ın Yolların Sonu isimli şiir kitabı. Atsız'ın aşk şiirlerindeki coşkusu Türkçülük şiirlerinde bol miktarda var.
Ah gideni değil de kalanı vurur ayrılık,
Yanar dağlar kadar...
Yalnızlıktır yoldaşım artık
Mevsim hep sonbahar...
Gün geceye kavuşur, yüreğin uyuşur,
El çekersin bütün dünyadan...
Hasretin tutuşur, anılar uçuşur,
Acı bir elvadadır arda kalan,
Yalan, aman, aman, ötesi yalan be yalan...🌹
Gün akşam oluyordu. Gölgeler uzamıştı.
Tarlakuşları ötüyorlardı. Arılar vızıldıyordu. Gökten takım takım kuş sürüleri geçiyordu, dünyayı cıvıltıya boğarak. Kerem bir daha döndü Hemite dağına baktı. Dağ soluk bir mavide usul usul geceye karışmış eriyordu.
_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
Ey aynadaki yüzüm! Vicdan terazisinde tartmadan, gün yüzüne çıkarma sözlerimi. İnciteni incitme; kıranı, kırma ki münferik olsun kamet-i ömrün. Hüzün yağmurundan kaçma, ıslanmak icap ederse ıslan! Hem de sırılsıklam ol ki anla yaşamanın mahiyetini. İnsan olduğun için mutlu ol ve insan olduğun için hüzünlü… Hüzün toprak olur, göz yaşların yağmur ve sonunda yeşerir nefaset tohumları. Gün olur eğilir başın, gün olur tebessüm eder yüzün. Ümidini kesme, darılma, isyana düşme. Ne güneşler açmıştır ki tez kavuşur geceye, ne akşamlar oldu ki galip gelir gündüze. Lakin, senin payına hazan düştü bugün. Döküldü dalından yaprakların. Bir şiir düştü yaprağından ki şiirler sever hüznü. Hangi gönle hem-dem olur bilemem…
Unutulmaz bir şiir göçtü gönül kervanından bugün, yapraklar başka renk bugün, bir başka elemli
Dokunma bugün yüreğime, dokunma şûrideyim bugün
Dallarım kırık, yaprağım dallarımdan da kederli,
Bir daha gelmez baharım, belki sonbaharıdır ömrün!
Toprağından bilirim matemi, yeryüzü birden sararır,
Bir çığlık kopar ki içimden, tüm cihana yayılır
Küskün çocuk gibi içimde boynu bükük tomurcuk kalır
Açar mı açmaz mı bilinmez, son kez yaprağı gülün