Madeline Miller - Ben Kirke İncelemesi
> Uzun bir aradan sonra, yine bir inceleme ile merhaba demek isterim siz sevgili okurlara. Tabi beni bilen ve tanıyanlarınızın, bu satırları okumaya başlamadan önce, incelemenin uzunluğuna bakacağına da adım gibi eminim. Artık kalemin ve hayalimin gücü ne verdiyse diyelim ve yavaş yavaş konuya girelim derim. Bugün
Eleştirsem mi yoksa övsem mi?
Kitabı gerçekten büyük bir kafa karışıklığı ile bitirmiş bulunmaktayım çok fazla duygu ve düşünce içine girdim hatta inceleme yazmak için biraz daha beklesem mi diye düşündüm ama baktım ki zaman geçtikçe benim düşüncelerim daha da karmaşık bir hal alıyor, hemen yazmalıyım dedim.
Öncelikle kitabın isminden başlamak istiyorum orijinal ismi
68 syf.
·
Not rated
Geçmişte Eskiyen Kalıntılar
Öyle bir yerdeyim ki...
Birini sevememek, sevdiğine ait olamamak ve hiçbir şey hissetmemek çok tuhaf bir duygu. Hani kimseyi sevemezsin ya ama sürekli bunun acısını çekersin ya aynı onun gibi işte, sürekli bir yalnızlık hissi… Neden korkuyorum ki birisiyle aşk yaşamaktan? Neden bir adım atamıyor ve neden korkularımı yenemiyorum? Cevap bulamadığım
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022227.2k okunma
464 syf.
9/10 puan verdi
“Ya birlikte kardeş gibi yaşamayı öğreneceğiz ya da aptallar gibi hep beraber yok olacağız.”
Karakterimiz : KA
Olmazsa olmaz olgumuz : KAR
Mekan : KARS
Kelimelerin sihrine inanırım. Acaba diyorum Orhan Pamuk buna başvurmuş olabilir mi? Mümkündür :) George Perec'in 'Kayboluş' isimli kitabında 'e' harfini kullanmadan bir roman yazmış olması
184 syf.
·
Not rated
İlk incelemem.
Ailesi yeni bir eve taşınmak zorunda kalınca mutsuz olan Zeze, yeni evlerinin bahçesindeki Minguinho adını verdiği, iyi hissettiği vakitlerde Xururuca dediği bir şeker portakalı fidanı ile arkadaşlık kurar. Zeze, şeker portakalı fidanına hayal gücünü de kullanarak gün içinde olanları anlatır. Yaramazlığıyla tüm mahallede adından söz ettiren Zeze yine bir gün yaptığı bir haylazlık sayesinde Portekizli Manuel Valaderes -kendi tabiriyle Portuga- ile tanışır. Gün geçtikçe aralarındaki bağ güçlenir ve Zeze, Portuga'yı manevi babası olarak görmeye başlar...
(Kitabın devamında da ikilinin yaşadıkları; hüzün, merhamet ve şefkatin harmanlanmış diliyle anlatılıyor.)
Beş yaşında bir çocuğun kendisinden beklenmeyecek kadar anlayışlı ve olgun tavırları bir yana, sürekli kendi içinde kendisiyle savaş veren ve içten içe yalnız bir o kadar da mutsuz olduğunu bizlere anlatan bu kitap çocukların iç dünyasını anlayabilmemiz için mihenk taşı oluyor. Her okuyuşunuzda farklı duygularınıza hitap edecek bir kitap. Kitabın otobiyografik bir özellik taşıması ve bunun bilincinde olarak okunması empati kurabilmemize daha da yardımcı oluyor. Ben okurken çok keyif aldım. Çoğunluğun okuduğuna eminim ama henüz okumayanlar varsa şiddetle tavsiye ediyorum. :)
120 syf.
10/10 puan verdi
Öyküm, öykünüz, öykümüz...
"Her insanın bir öyküsü vardır ama her insanın bir şiiri yoktur"
Düşünüyorum da bir zamanlar ;
Susmak zorunda kalıyor olmak ne zordu.
"Ön yargılardan uzak
Eğilip içimize baksak."
Herkese , beklenen her yere aynı anda yetişmekten vazgeçiyor insan. Bir kere konuşan, ifade eden oldun mu, sanki hep bunu yapman gerekiyormuş
