“Kendimiz yine kendimize karşı zafer kazandık.”
İllər əvvəl bu möhtəşəm əsəri məktəb vaxtı qısa variantını dərslikdən oxumuşdum. O vaxtlar da çox bəyənmişdim. Və özümə söz vermişdim ki, bir gün tam halını oxuyacam. Həqiqətən də 
Cengiz Aytmatov u
ayaqda alqışlayıram. Sadəcə möhtəşəm. Əsərin mövzusuna keçməzdən əvvəl, bu dahi yazıçının çox kiçik həyat hekayəsindən danışmaq istəyirəm.
Aytmatov həm
bu kitabı da okuyun
O kadar işimin içinde sadece akşamları okuma fırsatımın olmasına rağmen 4 günde bitirdiğim için ilk olarak kendimi tebrik ediyorum. Kitaba gelmem gerekirse beni yeri geldiğinde sinirlendiren yeri geldiğindeyse hüzünlendiren bir kitaptı. Dürüst olmak gerekirse 
Toprak Ana kadar hüzünlendirmedi beni ama yine de içimde bir boşluk hissi yarattı. Ben kitapları gözümde "İleride tekrardan okuyabileceklerim ve okumayacaklarım" diye ayırırım ve ben bu kitabı cidden tekrar okurum. Kitabı her ne kadar beğensem de kitabın son kısmına kadar bilim-kurgu kısmına kayan kısımları okumadan geçtim.
*SPOİLER
Kitapta beni sinirlendiren tek bir şey varsa o da Yedigey'in Zarife'ye olan aşkıydı. O aşk olayının başından beri sevemedim gitti. Biliyorum kitapta Cengiz Aytmatov 'un otobiyografik unsurları var ama bence kitapta bu kadar üzerine gidilmesine gerek yoktu. He oralar olmasa nasıl olurdu bilmiyorum ama bence kitap yasak aşk kısmı olmadan da olabilirdi. Yaşasın Karanar, evcil hayvanım olursa adını "Karanar" koyucam.
