Yıllarca unutulmayacak ülkece hepimizi derinden sarsan bir acı yaşadık. Evet belki depremin olduğu bölgelerde değildim, yakınlarımdan kimseyi kaybetmedim fakat sanki kardeşimi kaybetmiş kadar etkilendim, etkilendik… Kendime gelemiyorum, boğazımda hep bir yumru var geçmiyor. Şuan her şey anlamını yitirdi benim için endişelerim, isteklerim, kırgınlıklarım ve yazıya dökemediğim birçok şey… Dert edip üzüldüğüm her şeyin ne kadar kıymetsiz oluşunu gördüm. Evet belki birkaç ay sonra rutin hayatıma geri döneceğim ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Buraya not düşmek istiyorum; kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Yediğim, içtiğim, konuştuğum her şeyden hiç bu kadar utanmamıştım. Yarın için hayalleri, hedefleri, idealleri olan binlerce insan bir gece uyudu ve yeni bir güne gözlerini açamadı. O kadar ince bir çizgi ki o kadar acı bir gerçek ki bir dakika sonrasının bile belirsiz bir hiç oluşu…depremden sonrası farklı olacak benim için nasıl daha faydalı olurum, insanların hayatına nasıl daha güzel etkilerim olur diye düşünüp bu yönde gayret göstereceğim, bir insanın duasına girmek, yüzünde tebessüm olmak için ne gerekirse yapacağım, ülkeme, milletime bir nebze de olsa katkı sağlamak için çok çalışacağım… Allah’ım senin takdirin, sana inanıyor olmak ve sana teslim olmak, senden gelip sana dönecek olmak içimize su serpiyor, bu acıyı atlatacak güç ver ülkemize. Daha kötülerini bize yaşatma. Hayatını kaybedenlere rahmet et, yakınlarına ve bize sabırlar ver…
#deprem
Güne not düştüm bu günü ; önüme, yoluma, yıllarıma... 92 yaşında bir çınar uğurladı beni saçlarına ak düşmüş derin bilge sınadı yılların tecrübesiyle, bir güneş doğmuş ki hiç kapamasın bulutlar menzilini hizmete adanmış bir giz okuyor kendini okurken nöbette...Tefçi
