Ahmet Haşim – Merdiven Şiiri
Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenden,
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak
Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak…
Sular sarardı… Yüzün perde perde solmakta,
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta…
Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller,
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?
Bu bir lisan-ı hafidir ki ruha dolmakta,
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta…
Ahmet Haşim
(1887, Bağdat – 4 Haziran 1933, Kadıköy)
Sen ey kendiyle yetinen!
Fosforun yeri gece,
Ne yapar gecesiz ateşböceği?
Belki anlamsız ve delice
Kumrunun inanılmaz yuvası
Bir direğin tepesinde.
Ama boşluktur biraz da
bir kuşu biçimleyen,
"Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık."
Metin Altıok
“Kalbindeki çiçekleri sulamayı unutan birisi için her sabah güneş çizemezsin.”
Sen ey kendiyle yetinen;
Artık suyumuz bulanık,
Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık
Ve ağır tuğrası alnımızda
padişah yanlızlığın,
ama yine de umudumuz kalabalık...
Metin Altıok
Sen ey kendiyle yetinen;
Artık suyumuz bulanık,
Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık
Ve ağır tuğrası alnımızda
padişah yalnızlığın,
ama yine de umudumuz kalabalık.
Metin Altıok
🐾🐾“İnsan mutsuz olunca, tüm dünya ona
çiçeklerle gelip göğsünde bastırsın istiyor. Hayat bir yerlerde dursun, gökyüzünde Güneş onun için doğsun ,
İncindiği yerleri sarılsın istiyor. Insan mutsuz olunca da hayat hep devam ediyor. Hayat maalesef biraz da böyle..”🐾🐾
Yalnız Şiiri
Bir taş üstüne oturup
dağlara baktım.
Üzerine güneş vurmuş dağların.
Nedense birden,
bakıp bakıp dağlara,
türkü söylemek geldi içimden.
..
Ama ne bir dost var yanımda dinleyecek,
ne bir yolcu,
ne bir düşman.
Hem pek acıklı olur benim türküm,
böyle bir ağlayıp
bir güldüğüm zaman.
A. Kadir
Ya uyansam artık, uyku nedir unutsam,
Ya görüpte seni uykumdan uyanmasam..
Seni görmeyen göz neyi görse beyhude,
Güneş olsan gökte gözlerimi sakınmam..
Aşk Risalesi
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir
Pas tutmaz benim içim
yeryüzü gibidir toprak gibidir
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin, güneş gibisin bazen.
Sen ey kendiyle yetinen;
Artık suyumuz bulanık,
Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık
Ve ağır tuğrası alnımızda
padişah yalnızlığın,
ama yine de umudumuz kalabalık...
Metin Altıok
Yazmadım seni daha,
Sevmeye ayırdım tüm zamanları,
Yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.
Ben düşünmeye başlayınca seni
-Ki bu bir önceki düşünmenin sonundan çok öncedir
İnan ki dağlar, taşlar, inan ki bulutlar, yağmur ve kar
Toprakla su ve gökyüzü, güneş ay ve yıldızlar
Onlar da benimle birlikte
Ve onlar da benim kadar seni düşünürler...
Benim kadar diyemem ama
Yemin ederim onlar da seni özler.
Hep dalgınım bu günlerde
Saati cezveye koyup yumurta tutuyorum,
Bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum.
Aklım başıma gelmiyor, başıma çarpmadan dallar
Yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.
Nisan’a kaç var diyorum saati sorarken.
Hiç böyle olmamıştım.
Bilenlere sordum; ‘aşk bu’ dediler!
Íntiharı bir dayanak gibi saklıyorken heyben de,
Güneş neden doğsun ki yüzüne ...
Birazdan durur hayat Anne
Sokaklarda bilye sesleri,
Çığlıklar karışır birbirine...
Sükuneti alkışlar düşüncelerim,
Gece karartmaz beni Anne...
Güneş ısıtmaz içimi,
Kalemler yazmaz....
Ne demek özgürlük Anne...
Hem de bu deli çağımda.
Anne birazdan yankılanır ezanlar,
Ve bir sessizlik boğar içimi,
Yüreğimde umudun artıkları,
Ve işte o zaman o zaman
Mürekkep kirletmez beni Anne...