Ve Paul Theroux,ölümün düşünülemeyecek kadar acı verici oluşunun "hayatı sevmemize ve ona, bütün sevinçlerin ve sanatın mutlak nedeni olacak kadar tutkuyla değer vermemize" neden olduğunu söylemiştir.
Sayfa 171Kitabı okudu
Yaratıcı eylemin kendisi fanilikle ilgili endişelerle iç iç değil midir?
Sayfa 171Kitabı okudu
"Hatırlanan Ölüler" ve" Gerçekten ölüler"
"Hatırlanan ölüler"'in mezarlarına bakılıp çiçeklerle bezenirken" gerçekten ölüler"'in mezarları unutulmuştu: Çiçeksizdiler, yabani otlarla kaplıydılar, Mezar taşları eğrilmiş ve aşınmıştı. Gerçekten Ölüler, tanınmayan Kadim,yaşayan hiç kimsenin görmemiş olduğu ölülerdi.Yaşlı bir insan -Bütün yaşlılar -pek çok insanın görüntüsünün son deposudur. Çok yaşlı biri öldüğünde onunla birlikte pek çok kişi daha ölür...
Sayfa 157Kitabı okudu
Kuşkusuz beni tanımış olan son kişinin de öleceği bir zaman gelecek...
Sayfa 157Kitabı okudu
Ya kendi acım?
Cevabım acı duyacak bir "ben"'in olmayacağıdır. Epiküros'un vardığı sonuca katılıyorum:" Ölüm varken ben yokum."Korku, üzüntü, keder, yoksunluk yaşayacak bir ben olmayacak. Bilincim yok olacak,Işıklar kapanacak.Epiküros'un simetri iddiası da beni rahatlatıyor: Ölümden sonra doğumdan önceki var olmama hali olacak..
Sayfa 156Kitabı okudu
“Psikoterapi eğitiminin temel öğretisi, terapi ortamının sosyal mikrokozmos olduğudur; yani hastalar dışarıda sergiledikleri davranışı eninde sonunda terapi ortamında da sergilerler. Çekingen veya ukala veya korkak veya baştan çıkarıcı veya talepkar biri er ya da geç terapi saatinde terapistine karşı da aynı davranışı sergileyecektir.”
Sayfa 196 - Kabalcı YayıneviKitabı okudu
