Amr ibnu Abd i Kays, kendisine sohbet teklifinde bulunanlara:
"Güneşi tut" demiştir.
Yani onu yürümekten durdur, bende sana konuşayım. Zira zaman daima harekettedir, geçtikten sonra bir daha geri gelmez, onun kaybı öyle bir kayıptır ki, telafisi, tazmini mümkün değildir.