192 syf.
9/10 puan verdi
Kendi olmaya çalışan ama çevresinin onaylama baskısından dolayı ne olduğunu unutan bir karakter.
Peki gerçekten onaylanmaya ihtiyacımız var mı? (Hiç sanmıyorum)
Sartre' nin de dediği gibi özgürlük, seçmektir; seçmemeyi bile seçmektir. Kendim olmamı sağlayan ses ceza almam gerektiğini söylüyorsa almalıyım çünkü topluma ayak uydurmak zorunda değilim fakat onlar beni kabullenmek zorunda.
Kitap müthiş akıcı okurken zamanın ve sayfaların nasıl geçtiğini anlamadım. Dili sade ve anlaşılır. Kitabı okurken ilk sayfalarda yoğun bir şekilde 
Cemil Korkmaz kaleminin tadını aldım bunun sebebi olayı anlatırken bir anda düşünce beyan etmesiydi ama sonrasında bu tad yerini 
José Mauro de Vasconcelos kaleminin tadına bıraktı çünkü "Güneşi Uyandıralım" kitabı ile benzerlik taşıyordu. Kitabın konusu beni içine çekti aslında neredeyse hepimizin yaşadığı bir sorun ele alınmıştı fakat çok güzel işlenmişti. Elbette daha yoğun bir anlatım ve daha net bir kurgu daha güzel yapabilirdi. Kitaptaki en sevdiğim detay birilerini memnun etmeye çalışmayan bir insanın başarılı olması fakat herkesi mutlu etmeye çalışan ana karakterin mutsuz ve başarısız olması. Sevmediğim tek şey ise: çocukluğu ile şimdiki kendi arasındaki geçişler oldu. Boyundan büyük laflar ettiğini düşündüğüm çocuk bir anda yazara evriliyordu.. Yine de bütünüyle kitabı çok sevdim.
Son olarak ne yaparsak yapalım birileri bizi eleştirecek bir şey bulacaktır ve herkesin bizi sevmesi mümkün değildir bu yüzden sadece kendimiz olalım, içimizdeki sesi asla öldürmeyelim.
