GÜNIŞIĞINI BEKLE
"Herkesin bir kalbi vardır. Oysa çok azının gerçekte bir yüreği vardır..."
Sayfa 13 - Son KitapKitabı okudu
GÜNIŞIĞINI BEKLE
"Seçme şansım yoktu, yalnızca bir düşüm vardı okyanusla ilintili. Seni çölden uzak denize yakın bu düşün parçası yaptım. Bir kıyı keşfettik, henüz dokunulmamış. Sonra bir sahil; kumdan kaleler yaptık güneşli mavi göğün altında. Ilık bir rüzgâr esti, denizde kıpırtılar gördük. Peşinden küçük bir dalga, kalelerimizi aldı götürdü. Sahil bomboş şimdi, geriye kalan avuçlarımıza sinmiş bir kaç kum tanesi."
Sayfa 36 - Son KitapKitabı okudu
GÜNIŞIĞINI BEKLE
"Sen, yaşamım boyunca/ benden alınmayan tek iyi şeydin/ öylesine ayrımına varılmayan/ kendince, büyülü bir ezgiydin.
İlkin gözlerini gördüm/ o bir tutam lacivert çalıntısı, gökyüzü rengi gözlerini/ ve geçtim gözbebeklerinden, okudum kelimelerini/ yüceldim tılsımlı dizelerinde/ yaşamı buldum o hoyrat ikliminde/ ve umut umut çoğaldım/ daima öteki(ydim) savruk yüreğinde.
bununla yetinmedin ama
bencildin,
dahası hırsların vardı
iyimserliğini öldüren.
sonunda herkesin dillendirdiği,
onların türküsü oldun.
bizi önce,
sonra sevdayı öldürdün
ve en sonunda önce umudu,
geleceği yok ettin sonra..."
Sayfa 11 - Son KitapKitabı okudu
GÜNIŞIĞINI BEKLE
"unutulması gereken ve
artık anımsanmayan
bir anıyım ben.
en çok sabaha doğru
yıkılmış bir kentin kıyılarına
vuran
yalnızlığın kendisiyim."
Sayfa 35 - Son KitapKitabı okudu
Gece kuşları birer sessizliktir.
İn atından, kolanını gevşet, bir çayıra örkle.
Yol yürümekle tükenmez. Altın saçlarıyla şafak söker birazdan. Büyük ve nasırlı elleriyle günışığını sağar gözlerine. Gece kuşları birer sessizliktir. Bekle; senin yükünü ne kamyonlar taşır böyle, ne kağnı. Yaralı omuzlarında külrengi heybe ve toprak. Ülkemiz yorgun ve ihtiyar. Sokak başlarında Ölüm
çağla yeşili giyitlerle çalıyor artık ses çanlarını.
Sayfa 59 - VARLIK YAYINLARIKitabı okudu
