*Günlüğümden hikayeler*
Yine bocaladık hayatta, sağ adımı solla karıştırdık. Ayakalrımızın birbirine dolaşması düşürdü bizi. Kaldıracak kimse yoktu. Bizde hayatın yorgunluğuyla yerde kaldık. Belki biraz uyuduk. Ama geçmedi yorgunluk. Hayat treni üzerimizden geçene kadar öldüğümüzü anlayamadık.