Altı yaşlarındaydım, mahallemizde büyük bir boş arsa vardı, burada bütün gün top oynar, günümün nasıl geçtiğini anlamazdım.,oyuna dalar,bazen yemek yemeyi bile unuturdum.Biz fakir bir aileydik, ne bir bisikletim oldu, nede bir futbol topum.Oyun oynadığımız arsanın karşısında, büyük bir oyuncak mağazası vardı, topaçından tut, misket, sapan, telli araba ,o zamanki oyuncaklar bunlardı ve onlara sahip olmak içinde benim için büyük lükstü.Birde eskiden bilirmisiniz , niyet vardı, kartona cikolata yapıştırırlardı, farklı farklı oyuncaklar olurdu, bunları numaralandırırlardı birtanede kazı, kazan kartonu olurdu, buradaki yaldızlı daireleri kazırsın, numara cıktımı ,hangi cikolata ve oyuncağın ustundeki numaraysa, onu kazanıyosun.Tabi coğuda boştu.Ben ,semt pazarının kurulduğu günlerde su satardım, kazandığım paraylada, oyuncakcıdan bu niyeti alıp, arkadaşlara cektirirdim, sonuçta buda benim için kazanç kapısıydı.
Bir gün oyunakcıda, pilli bir yarış arabası gözüme ilişti, ilk kez bu kadar bir oyuncağı beğenmiştim, fiyatını sorduğumda ,baya bir pahalı gelmişti ama bu oyuncağı bir iki hafta içinde, para biriktirip alabilirdim.Dükkanın sahibi, İbrahim amcaya dedimki, bu niyetleri satayım, oyuncağı almaya geleceğim ,sakın satma, oda tebessüm etti sadece.Hergün dükkanın vitrininden, oyuncağı seyredip ,satılıp satılmadığına bakıyordum, sadece 1 taneydi baş köşede duruyordu.Bu arada, oyuncak parasınıda ,biriktirmeye az kalmıştı.Aradan Birkaç gün geçmişti, ogün semt pazarında su satmış, havanın cok sıcak olmasıyla, baya bir para kazanmıştım.Hemen oyuncak mağazasına doğru yol aldım.Vitrine baktığımda, kırmızı ,pilli yarış arabasını göremedim, hemen daldım içeriye, elimde boş su termosu;
İbrahim amca, oyuncağı almaya geldim, işte paran !Evlat oyuncağı az önce sattım, sana yeni gelen oyuncaktan vereyim, olmaz dedim dükkanı versen ,o yarış arabasının yerini tutmaz....dedim kendimce, ve dükkandan, üzgün bir şekilde cıktım.Eve gidince annem karşıladı, bütün paramı anneme verdim.Annem aferin oğlum, okula yazdıracağım seni, bu parayla, çanta ayakkabı alırsın dedi, bende tamam dedim.
Birkaç gün sonra, alt kata yeni taşınan komşumuza, annemle ben Hoş geldin ziyaretine gittik.Alt komşumuzun ,benimle yaşıt, mavi gözlü, Ebru isminde kızları vardı.Büyükler çay yudumlarken, bizde bir köşede Ebru yla, duruyorduk.Bir an gözüme,oyuncakcıdaki alaçağım araba ilişti, arabayı Ebru almış, Ogün hiç unutmam, arabayı bir kez olsun, elletmedi bana.
Nihayet okullar açıldı, Ebru ile aynı sınıfa düşmüştük.Tenefüste beraber oynuyor, eve de beraber dönüyorduk.Günün büyük kısmını beraber geciriyorduk.İlkokul bitmiş ,ortaokula yazılmıştık, zaman hızla geciyordu.Artık büyümüştük, yaşımız onüç ,ondört falan, ve ben Ebru yu çok seviyordum, bunu bir şekilde ona itiraf etmeliydim ama nasıl ?
Bir gün Ebru lar bize misafire gelmişlerdi, evin bir köşesinde hem ders çalışıyor, hemde şakalaşıyorduk.Aklıma bir fikir geldi, bu fikri uygulayıp Ebru yu sevdiğimi itiraf edecektim.Bir oyun oynamaya karar verdim.Sınıftaki on tane güzel kızın ismini yazacaktım bir kağıda katlayıp niyet cekecektim, hangisi cıkarsa sözde ben o kıza aşığımÇaktırmadan, on kağıda da Ebru nun ismini yazıp , katladım.Sıra çekilişe geldi.Ebru en başta seni yazdım, sen cıkarsan kızmak yok ona göre, kim cıkarsa ben onu seviyorum, hatta daha ileri gidip onunla evleneceğim dedim.Kendimden cok emindim nede olsa, Ebru cıkacaktı Ve kağıdı çektim Ebru cıktı, o anda yüzüm kızardı, sesim kısıldı, sanki nefes alamadım, Ebru da cok şaşırmış, oda çok utanmıştı.İşte böyle dostlar ,aşk hikayemiz böle başladı, ikimizde ayn
ı oyuncağı sevmiş, kader bizi buralara kadar getirmişti.
Artık Ebru ile evlilik hayalleri kuruyorduk.Lise son sınıftaydık, üniversite sınavlarına hazırlanıyorduk, ve sınava girdik.Ebru yüksek puan tutturdu, ben ise başarısız olmuştum.Sonra ben askere gittim, Ebru avukatlığı kazanmıştı ve gelecek için büyük planları vardı.Askerdeyken Ebru dan uzak olmak, beni kahrediyordu, telefonda ne kadar sesini duysamda ,özlemimi dindiremiyordum.Ailelerimizin bu ilişkiden haberleri yoktu.Bir süre sonra ebru yu istemeye gelmişler, bir tanıdıkları, gurbetci zengin bir aile, Ebru nun annesi hiç düşünmeden vermiş kızı,kıza bile fikrini sormamış.Ebru nun babası ufakken trafik kazasında ,hayatını kaybetmiş.Anneside kızının geleceğini düşünüyor dolasıyla.Bu arada nişan falanda olmuş.Ebru artık beni aramıyor, sormuyordu.Ve askerliğim bitti, bir hafta sonrada Ebru nun düğünü vardı.Düğün günü çattı, düğüne gitmiyecektim, dayanamazdım, onu düşündükce, içim içimi kemiriyordu.Düğün başlamıştı, Birkaç saat sonra Ebru , alt katımızda ilk gecesini gecirecek, ertesi gün Almanya ya, döneceklerdi.Ben bu
gece evden uzaklaşmam lazım, ne kadar uzaklaşırsam o kadar benim için ,iyi olacaktı,Arabanın benzinini fulledim, benzin bitene kadar gidecektim.İstanbul boğaz köprü cıkışında, açı bir fren sesi , kamyon tekerinin altına girmişim.Beni hastaneye kaldırmışlar, kırk gün yoğun bakımda kalmışım, benden ümidi kesmişler ,yaşamaz demiş doktorlar hatta, mezar bile satın almışlar.Öldürmeyen Allah c.c. Öldürmüyor.Ve eve geldiğimde baş ucumdaki komidinde, kırmızı, pilli yarış arabası vardı.
(
Ece&Cengiz bu hafta öykümüz güzel bayandan teşekürler. siz de böyle gerçek yaşanmış öyküleri atabilirsiniz.)
Sayfa 91
754 okunma
70 okunma
84 okunma
84 okunma
20 okunma
1 kitap
5.435 okunma
8.386 okunma
22.594 okunma
9.725 okunma
110 kitap okudu
4 kitap okudu
88 kitap okudu
4 kitap okudu