Sinir bozucu satirlar... irklar farkli olsa da gunumuzde de degisen bir sey yok...
(Varşova, Krakow,Czestqghowa gettolarının sokaklarında dolaşırken, Yahudi çocukları çocuk değiller, diye düşünüyordum. Alman çocukları tertemizler. Yahudi çocukları schmutzig. Alman çocukları iyi beslenmiş; güzel ayakkabıları çorapları var, iyi giyimliler. Yahudi çocukları aç; yarı çıplaklar; karda yalınayak yürüyorlar. Alman çocuklarının dişleri var. Yahudi çocuklarının dişleri yok. Alman çocukları tertemiz evlerde, sıcacık odalarda yaşıyor; bembeyaz yataklarda uyuyor. Yahudi çocukları pisliğe batmış evlerde, Soğuk, tıklım tıklım odalarda yaşıyor, ölülerle can çekişenlerin yattığı yatakların yanında paçavra ve kâğıt yığınları üstünde uyuyorlar. Alman çocukları oyun oynuyor: bebekleri var, lastik topları var, tahta atları var; kurşun askerleri, pompalı tüfekleri, borazanları, mekano kutuları, topaçları var; bir çocuğun oynaması için ne gerekirse hepsi var ellerinde. Yahudi çocukları oyun oynamıyor; oynayacak hiçbir şeyleri yok, oyuncakları yok. Hem zaten oyun oynamayı bilmiyorlar! Hayır, gettolardaki Yahudi çocukları oynamak nedir bilmiyor. Yozlaşmış çocuklar doğrusu. Ne iğrenç! Tek eğlenceleri ceset dolu cenaze arabalarını izlemek, ağlamayı bile bilmiyorlar; ya da Kale’nin arkasında ana babalarının, kardeşlerinin kurşuna dizilişini görerek oyalanıyorlar. Analarının kurşuna dizildiğini görmeye gitmek tek eğlencesi onların. Tam Yahudi çocuklarına göre bir eğlence).
Sayfa 149 - Can Yayinlari 2.Baski
Günümüzde de değişen bir şey yok.
Herkes büyük bir alaycı sözlerle ötekini mat etmeye uğraşır.
