Bu geniş sessizliğin içinden çıldırarak,
Bu geniş mezarlığı her gece bekliyorum
Ben, ben ölmüşlerimi kaldırmak istiyorum,
En derin kuyuların içine haykırarak.
Bu bahar güleceğiz en içten bir sevinçle,
Bir melek ordan bize uzatacak elini.
-Beni bırakma kalbim, kalbim sen bana söyle.
Ümitlerin en güzelini!..
Ne dertler çektin başım şu yalancı dünyada,
Kulağım neler duydun, gözlerim neler gördün!
Hayat! Ömrüm boyunca bana sunduğun keder.
Artık bütün insanlar bana yabancı, ırak
Ölüleri kendime en yakın duyuyorum!
Ne oldun bilinmez, geçmez seneler..,
Onu bana verin, onu, geceler!
Açılsan ey kapı! Yıkılsan duvar!..
Yağmur, yağmur, yağmur.
Taşıyor oluk.Yağmur, yağmur.
Yokluk, her yanda yokluk.
Toprak olan kemik, boşalan mezar
Demiş İdi kart Ozan
"Bozdoğan yoldaş olamaz güvercinle,
Çünkü o, beslenir güvercin etiyle.
Koyunlar da komşu olamaz kurt ile
Kurttan göreceğini görmüş fazlası ile...
Kelebekler birlikte uçmaz güvercinle,
Güvercinler de kelebekleri sevmez öyle.
Kedilerle oynamaz ki sıçanlar, kardeşçe
Oynarım dese, tepetaklak olup ölür, nafile...
Hayatta yemeği kim sevmemiş.
Kurnaz hayat bununla çevrelenmiş.
Hışırtısını bulup, serçeyi yutan yılanı,
Yolunu bulup, karıncalar avlayıvermiş..."
Demiş idi,
Demiş idi kart ozan,
(Suçu başkalarında çok bulan)
Bir ücrada şarap içerken ikimiz,
Benden sigara isteyip, keyif çatan...
Sayfa 160Kitabı okuyor
Bir an gözlerime bak ve uzat ellerini.
Son azizler gibi saçlarında bir hâle.
Sessizlik içerime doluyor yudum yudum.
Geçiyor gelmeyen günler.