Okuduğum 4. kitabıydı sanırım yazarın. Benim için hep aynı şeyi yazan bir adam Zweig ama bu aynı şeyi hep çok iyi yazıyor. Olayın ne olduğundan bağımsız olarak bir olayın insanın ruhunda ve bilinçaltındaki etkisini çok başarılı tasvirlerle aktarıyor okuyucuya. Bu kitaptaki olay da bir insanda bu kadar derin travmalar yaratır mı, o insan bunu böyle uzunca anlatır mı, bence hayır. Ama bu bir eleştiri değil, kaldı ki Zweig'in böyle bir gerçekçilik yakalama derdi olduğunu da sanmıyorum. O insan zihninin dehlizlerini çok akıcı ve anlaşılır bir şekilde açıyor okuyucuya, bunu yapabilmek için de her kitabında bir olayı ''bahane'' ediyor aslında.
Bu kitabın bir çizgi roman uyarlaması vardı Umut Sarıkaya'nın tek başına çıkardığı NABER dergisinde. Umut Sarıkaya, ne yazık ki sadece kısa bir süre devam edebildi bu işe. Hem artan maliyetler hem de tek başına bir dergiyi baştan sona doldurmanın zorluğundan olsa gerek artık çıkmıyor bu dergi. Oysaki adına edebiyat dergisi denen o zırvaların pek çoğundan daha fazla katkısı olmuştur edebiyata bu derginin. Eserleri çizgi romanlaştırdığı sayılarda bir de bu eserin kendince yorumunu yapardı ki bence onlar da çok kaliteli işlerdi. Anton Çehov'un Perpetuum Mobile, Nikolay Vasilyeviç Gogol'ün Portre, Herman Melville'in Kâtip Bartleby, Guy de Maupassant'ın Korkak, Stefan Zweig'in Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat, Joseph Conrad'ın Narcissus'un Zencisi ve Miguel de Unamuno'nun Yaman Adam adlı eserleri Umut Sarıkaya tarafından çizgiye aktarılmıştır.
Maupassant
"-Yaşamindaki acılar da tuz gibidir. Ne azdır ne de çoktur. Acının miktarı hep aynıdır. Ancak, bu acının şiddeti, neyin içine konulduğuna bağlıdır. Acı olduğunda yapman gereken tek şey acı şey verenle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak , göl olmaya çalış. "
Ayrı ayrı hikayeleriyle beni derinden sarstı durup bazı şeyleri yeniden düşünebilme olaylara bakış açımı değiştirme gibi derin duygular hissettirdi bu kitap. Gerçekten muazzam derecede etkileyici hikayeleri var.
Hikaye incelemesi
Olay öykücülüğünün akla gelen ilk isimlerinde Guy De Muapassant'ı her sınıftan karakterlerle, yalın ve çarpıcı anlatımıyla, 18. yüzyıl Fransız toplumunun panoramasını sunan öyküleri, Mutlulukta bir araya getirildi. Așk, korku, cesaret ve yalnızlık Muapassant'ın öykülerinde çoșkulu karakterler aracılığıyla dile getirilirken, öykülerin sonu okuru șașırtır...
Çok detaya girmek istemiyorum direk;
Özellikle yazarın zarif betimlemelerinden bahsetmek istiyorum, okuduğum en anlașılır ve kafa yormayan harika betimlemeler yapılmıș, yazarımız çok detaya girmemiș buna rağmen hikayeyi size benimsetebiliyor. Her hikayede kendinize ait bir kısım bulabirsiniz.
Kitabı bitirmek üzereyim ama içerisindeki hikayeler beni büyüledi. Hikayelerde kısa ve gizemli bir hava var, yazar bazı hikayelerinde hikayeye nokta koymak istememiș ve hikayenin ucunu açık bırakmak istemiș bu da okuyucunun hikayeyi kendi bakıș açısına göre bitirmesini sağlıyor... Hepsi birbirinden güzel olsada aralarında șuanlık favorim olan bir kaç hikayem var.
> Kimsesiz
> Düello
> Korku
> Ölü
> İlk kar
> Gerdanlık
> Mutluluk
Bilindiği üzere hikayeler genel anlamda Olay, Durum ve Modern hikaye şeklinde üçe ayrılıyor. Ömer Seyfettin de Olay Hikayesi denilen türün Türkiye'deki öncülerinden. O da bu türe Fransız hikaye üstadı Guy de MAUPASSANT'dan etkilenerek yönelmiş. Bu gerçeği kitabı derleyen Selim Gündüzalp, Ömer Seyfettin'in hayatını ve eserlerini özet geçtiği giriş bölümünde belirtmiş.
Ömer Seyfettin, hikaye alanında gerçekten haklı bir üne sahip. Derleyenin aktarımına göre 134 hikaye yazmış hem de topu topu 36 yıllık kısacık ömründe. Üstelik yazarlığa yönelik bir tahsil hayatının içinden de gelmiyor. Askeri okullarda okuyor ve 1903 yılında üsteğmen rütbesiyle girdiği askerlik mesleğini esir düştüğü 1913 yılına kadar sürdürüyor. 10 aylık da bir esaret hayatı var. Başarısız ve çok kısa süren bir evlilik ve sonrasında 1920'de vefat ediyor. Bu kadar erken yaşta hayata veda ettiğini bu kitapla öğrendim. Bir o kadar daha yaşasaydı kim bilir ne eserler verirdi.
Kitabı derleyen açısından değerlendirirsek; yazarın bilinen ve daha çok beğenilen hikayelerini kitaba aldığını; kitapta baskı veya imla hatası olmadığını; her hikayenin sonuna eklenen "bilinmeyen kelimeler" kısmının yararlı olduğunu söyleyebilirim. Son olarak, hikayeleri, derlemeleri ve çevirdiği eserlerle hikaye alanına hatırı sayılır hizmetleri geçmiş olan ve 2017'de aramızdan ayrılan Selim Gündüzalp'i de bu vesileyle minnet ve şükranla anıyorum.
Gece 2 civarında bitirdiğim kitabın incelemesini şimdi yapıyorum evet, bunlar hep tembellikten...
Bu kitabı okumaya başlamadan önce incelemelere göz atmıştım, bir arkadaş Dost kelimesinin metres olarak kullanıldığını yazmıştı, aslında yok öyle bir şey, hatta Georges Duroy'a güzel dost ismini koyan Clotilde'in küçük kızı.
Çıkarları için, fakirlikten kurtulmak için her şeyi yapabilecek bir adam düşünün, öyle bir adam ki aşkı da sevdiği kadını da gururunu da harcar bu uğurda, o adama şimdi biraz yakışıklılık biraz sinsilik ekleyin. İşte hanımlar beyler karşınızda Georges Duroy. Hüseyin Rahmi'nin Mürebbiyesinin zeki ve erkek versiyonu olarak düşünebiliriz aslında.
Dönemin Fransa'sının çarpık ilişkilerine yakından bakan siyasetine de uzaktan göz kırpan bu kitabı olay hikayeciliğini seven herkesin seveceğini düşünüyorum.
Karakterlere sinir olup boğmak isteyebilirsiniz garanti veremem.
Filme de uyarlanmış bir kitap bu, karakterler için oyuncu seçimleri çok başarılı özellikle Robert Pattinson seçimi. Ancak kitap senaryoya çok yavan bir şekilde uydurulduğu için film pek bir tatsız. Oyuncuların başarısı bunu ötmüyor maalesef.
Kısa ve öz değerlendirme olarak, ben bu kitabı sevdim.
200 syf.
·
Not rated
Toparlak
Yazarın bir öyküsünü okuyan tüm öykülerini de okumak isteyecektir. Çok yalın kullandığı dil ve en ince detaylara kadar yazılarında yansıtması adeta o anı yaşatıyor okuyucusuna. Gerçekçilik akımından olması tabi ayrı bir haz veriyor. Yazılarındaki ironi yazarı sevmek için başka neden. Bu kitaptaki tüm öyküler çok güzel ancak “Toparlak” açık ara önde. Savaş esnasında seyahate çıkan Burjuva sınıfının, paraya olan düşkünlüğü ve ikiyüzlülüğü bir fahişe tarafından ortaya çıkartılıyor.
