Guy Standing IV
Akademisyenler kendilerinden beklenen Pavlovvari eğilimi göstermişlerdir. "Bağışçılara" "araştırma projeleri" satmak için birbirleriyle yarışıyor ve mutlu mesut bir şekilde bağışçılarının aklını çelecek "sihirli kelimeleri" arıyorlar. Kimileri karşı çıksa da sonuçta et zayıftır. Kendisini en iyi metalaştıranlar "kalıcı kadro" ve "terfi" -yani klasik metalaştırma araçları- alıyor ve hem mali hem de statü bakımından ödüllendirilerek "emek meritokrasisinin" bir parçası oluyor. Kurallara göre oynamayı reddedenlerse "uyumsuz" diye yaftalanarak veya "takım oyuncusu" olmadıkları ya da geçimsiz oldukları için kovularak yok olmaya adaylar. Eleştirel olma eylemi -tarih boyunca yaratıcı ve bilimsel çalışmanın özü- "proje" veya "merkezi" tehlikeye atan bir davranış olarak görülüyor.
Yüksek eğitimin ticarileşmesi, dışarıdan güçlerin bilim ve kültür camiaları üzerinde uyguladıkları kontrolü arttırdı, özerkliği azaltıp vurguyu piyasa ödüllerine taşıdı. Yoksul akademisyen başarısızlığın, zengini ise aşırı övgünün timsalidir: Saygıyla alıntılanır, ödüller verilir, gerektiği gibi uygun ücretlerle çeşitli yerlere konuşmaya davet edilir ve şık kurumlarla danışmanlık sözleşmeleri imzalar.
Ünlü akademisyen zamanımızın bir yaratığı, Aydınlanma dönemlerine özgü acı ve sefalet içindeki entelektüelinin bir parodisidir.
Sayfa 127Kitabı okudu
