hiçliğin ortasında var olma savaşı bu
derin denizlerin en güzel incileri hapsettiği.
kıyıların en berrak suları boğduğu karanlık.
ve nice düşler sallandı darağacında
kifayetsiz sözcükler kuru dudaklardan
donuk tenlere yol aldı
ay karanlık, bırakın açılsın gök
yıldızlar fışkırsın göğsümün ortasına
çıkmaz sokakların yegane bekçisi son kez çalsın düdüğünü
son kez kopsun kıyamet
son kez
YANILGI
Mal, mülk ve para kazanma hırsına kapılmış insanlara şaşırırdım eskiden. Ölümlü dünyada aşırı hırs ve mücadeleye gerek var mıydı? İyi şartlara sahip olmak güzel. Daha iyisi var, en iyisi var. Hepsine ulaştık. Çocuklar ve torunlar için kazanmaya devammış. Yanılmışım.
İnsanlar sınırlı bir yaşamı olduğu için her şeyi dolu dolu yaşamak istiyormuş. Daha fazla parayla birlikte daha fazla tatmin ve zevk... Daha fazla üstünlük kurma... Daha fazla beğenilme... Daha fazla mutlu olma... Daha fazla gizli ve yasak iş çevirme... Daha fazla rol ve hile yapma... Ömre bunlar sığdırılmak isteniyormuş. Hayatı doğru anlayamamışım. Yanılmışım.
ÇIĞLIK
Hayalimde daimi bir elem ve kırıklık
Vücudumda dahili, kapanmaz bir cızık
Eğlenebilir miydim, atar mıydım çığlık
Laf atamazdım, çalamazdım bile ıslık
Hiçbir gizli yanım yoktu, hayatım apaçık
İsterdim az dolaşmak, göğsüm kabarık
Yıllar, aylar, haftalar, günler hep ardışık
Dokunmayın, bozulmamış düşler yanık
(Yazı Makinesi / 29.5.2021)