Aslında bu yazıyı yazmayı geciktirmek istiyordum ki yanlış bir şey yazmayayım.Ama işte bilirsin aceleci herifim ben, beklemeyi sevmem. Hem sen kaç saate sığdırmışsın yazılarını öyle.Kaldı ki senin profilin de zaten benim profilim olmuş durumda sadece yazı paylaşamıyorum o kadar. Aslında keşke payabilse idim ne söylenecek sözler vardı. Neyse sen
KozHel>>PoySa
Koza. Onun burada olduğunu hissedebiliyordum, hissetmekten öte biliyordum.
Nereden bildiğimi sayfalarca anlatabilirdim ama elimi kalbime koyduğumda bile onun sesini işitebiliyordum. Buradaydı, kendini ait hissettiği ve en çok korktuğu yerde. Işıklar demişti, bana. Işıklar bizim ortak noktamız. Şimdi o ortak noktamız olan yere gidiyordum, ben
Şiir'den
YÜZÜNE YAZDIKLARIM/28 Mart
Alya'ma
Yüzlerimiz ölüm ilanı vaktin
İnkar etme, "yoruldum" deyişinden belli bu
Tesettüre girişinden bana her gelişinde
Akşam saat dokuzda
Kalkıp uyumaya gidişinden.
MEŞE PALAMUTLARI
Beş yaşlarında küçük bir çocuktu sanırım .Parkı adım adım geziyor bir şeyler topluyordu. Bulduğu şeylerin bazılarını alıyor Bazılarını beğenmeyip atıyordu. Yalnız ve hayat üzerine pek bir beklentisi kalmayan biri de olsam bu görüntü çok hoşuma gitmişti. Yüzündeki temizlik gözlerindeki güzellik insanı bu alemden alıp
Bir haberim daha var o zmn güzel mi kötü mü bilemedim. Bizim B.Gül solacak burda. 1nde yeniden doğacak Antalyada
Uzunharmanlar'dan Balkonuma
Dünyada herşey bir denklemden ibarettir diyordu okuduğum romanda devamlı sûrette Hayat ölümle varlık yoklukla siyah beyazla... Olmak olmamakla Tam da ölmeyi isterken ölmek isteyen Musa'nın Arafta kalışının öyküsünü okumak iyi mi geldi bana kötü mü bilemedim Şu anda ben de bu hayatta Arafta sıkışıp kalmış gibi hissediyorum ama... Güzel zamanlar ummuştum kendime oysa... Çok da dua ve niyaz yollamıştım Allaha bu yolda Kaderimi kederim etme dahî demiştim... Ama olmadı yine olduramadım... Olmazlara mı meyilliyim neyim ??? Millet kervanını dağdan aşırdı da ben düz yollarda devirdim kervanı sanki İşte tam da bunları ve intiharı düşünürken okudum ben Musa'nın hikâyesini Ve öğrendim herşeyin denklemi varmış Ölmek zormuş öyle... Ama hayatta kalmak da zor böyle Ne yapacağız Al işte Sana yine bir denklem... Hem de bu defa iki ucu... 🌵
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı