Yusuf Has Hacip, "Helalin adı kaldı, onu gören yok. Haram kapışıldı, hâlâ doyan yok." dediğinde insanlık henüz 11. yüzyılda yaşıyordu.
Zaman su gibi akıp gitse de Ademoğlunun fıtratında değişen bir şey yok. Aradan dokuz asır geçmiş ve insanın hırsından bir gram eksiklik olmadığı gibi her geçen gün artmış ihtirası hırsı Ademoğlunun.
Merak etmeyin giderken götüreceğimiz bir kaç gram pamuk bir iki metre bez bize kalan dünyadan. Bir de varsa bu dünyada zulme haksızlığa uğrayanların ahları hakları veballeri, mükafatları, sabrının selameti...
Kimileri ateşle dans ederken kimileri de cennet ırmaklarından içecekleri şaraplar ile en güzel hurilerle dans edecekler. Getirdiklerinin karşılığı olarak.
Böyle olunca insanın kafası karışmıyor değil. Topu topu 70 – 80 bilemedin 90 hadi 100 yıl olsun. Taş çatlasa o kadar yaşayacağız ki bunun 60’ından sonrası kesin rektifiye tamir yama vs. ile geçecek.
Sonrası inananlar için vuslat inanmayanlar için yok oluş.
Vuslata mı gidersiniz yoksa yok olup mu gidersiniz orasını bilemem ama şunu biliyorum.
Şu yalan dünyada birilerinin hikâyelerinde ya kahraman olduk yada kötü adam. Yalan dünyadaki rolümüzü iyi oynayabilen tarafta yer almışızdır inşallah. Bunu ne ateşte dans etmekten korktuğum için istiyorum ne de hurilerle dans etmek istediğim için istiyorum.
Ben annemi ve kendimi seviyorum.
Geride bırakacağımız tek imzanız ya anılarımız ile hatırlanmak yada Analarımızla yad edilmek.
Anılarınızla anılın. Analarınıza zulm etmeyin ettirmeyin....
//fvzbzkrt140520//