..Yanımdaki iskemleye oturdu, gözünü uzaklara dikti.
Çekmeye can atılan bir ceza kadar güzeldi...
Tomris Uyar
O gün, onu hısım, akraba hep birden bir eski camiin avlusundaki küçük bir mezarlığa götürmüşler, orada henüz düzeltilmiş bir toprak yığını göstererek, annen burada yatıyor, demişlerdi. Fakat Mümtaz bu mezarı bir türlü benimsememişti. O zihninde annesini babasının yanına gömdü. Zaten aradaki zaman farkı çok azdı... Orada, büyük ölüm ağacının altında babasıyla beraber yatması daha iyi ve daha güzeldi. Belki de bütün ömrünce ikisini beraber görmeğe alıştığı için, ayrı ayrı yerlerde yattıklarını düşünmek ona ağır geliyordu.
Sayfa 39Kitabı okuyor
Yağın çıkardığı seslerin arasına bir kahkaha katıldı. O kahkahayla bugün güneş ikinci kez doğdu, kış mevsiminin son demlerinde olmamıza rağmen hava açtı. Kafamdan uyduramayacağım kadar güzel olan bu ânı kaçırmamak için gözlerimi kapı eşiğinde dikilen Rüzgar'a çevirdiğimde gülmeye devam ediyordu.
→ Gülüyordu. Kahkaha atıyordu ve öyle güzeldi ki...
Şu sahnenin fotoğrafını istiyorum (~￣³￣)~Kitabı okuyor
