"Kendini nasıl bir şeyin içine soktuğunun farkında mısın Angelina?" diye sordu. Baldırındaki kılıftan bir bıçağa uzandı- ğında kocaman gözlerle izledim.
Göğsüme doğru yönelttiği kocaman bıçağı takip ettim ve bıçağın hafif kıvrımlı ucunu gömleğimin ilk düğmesinin altına taktı. Pürüzsüz metal yüzeyinin üstünde kurumuş kana benze- yen
Sayfa 158
Evet, kendi pedagojik kovanımızın vızıltısını dinlemekten cesaretimizin kırıldığı zamanlarda içimizdeki dalgalanma bizi önce suçlu aramaya iter. Milli Eğitim, zaten herkesin kendi suçlusunu kolaylıkla işaret edebileceği bir yapıya sahiptir.
"Anaokulunda bunlara doğru durmayı öğretmemişler mi yani?" diye sorar ilkokul öğretmeni, tilt
Sayfa 174Kitabı okudu
Aslı’yı avukat bir arkadaşımın ofisinde gördüm. Yeni boşanmıştı. Çok güzeldi, çok farklı ve çok sıradan, çok sade ve çok ışıklı, çok sessiz ve çok konuşkan, çok saf ve çok bilgili, çok kırılgan ve çok güçlü. Aynı anda birbirinin zıttı her şey olabiliyordu Aslı. Ben hangisine âşık olduğumu bilmiyordum. Henüz bitmiş bir evliliğin ardından, benimle birlikte olması için çok zorladım onu. O bende ne buldu? Bu sorunun cevabını eskiden, ben âşık olunmayacak bir adam değilim, diye yanıtlayabilirdim. Ama sevgiliyken, evlenirken, evliyken bal gibi biliyordum. Ben olmasaydım Aslı boşanmanın hemen ardından bir boşluğun içinde bulacaktı kendisini. Yeteri kadar sevilmemiş bir evliliğin ardından kendisini sevecek “şey” her neyse ona tutunabilirdi. Bir dil kursunda öğretmendi Aslı. Bir mali müşavirle evlenmiş. Anne babasını kaybetmiş. Karde- Şi yurtdışına gitmiş ve dönmemiş. Koca bir şehirdeki yalnızını doyurmaya yetmemiş kocası. Böyle anlatırdı onu. “Eğer Çok yalnızsan insan hastalıklı bir şekilde evlendiği kişinin nem kocası hem babası hem abisi hem çocuğu hem arkadaşıolmasını istiyor. Benimki sadece koca bile olamadı” demişti, 'hıhaf ki beni terk etme sebebini de “Ben senin annen değilim ve asla olmayacağım" cümlesinde dile getiriyordu
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
Gece gece şuraya 
Stephanie Garber kitapları hakkındaki düşüncelerimi dökeceğim. Altı kitabını da okudum ve yeni çıkacak kitabını pek hevesli olmasam da bekliyorum (sadece scarlett ve julian sahnelerini okuyacağım, eğer sahne verirse)
Caraval ilk olarak bu kitap beklentisiz okuduğum kitaplardan biriydi. Okuduğum zamanı dün gibi hatırlıyorum. Kasım
Afrodit'lə coffee date'ə ehtiyacım var ahahah
"Aşk her güçlüğü yener," diye umut verdi Afrodit. "Helen ve Paris'i düşün. Aralarına bir şeyin girmesine izin verdiler mi ?"
"Truva Savaşı'nı başlaüp binlerce insanın ölmesine sebep olan kişiler değil miydi onlar ?"
"Pöf. Mesele o değil. Yüreğinin götürdüğü yere git."
"Ama... Nereye götürüyor bilmiyorum ki. Yüreğim yani."
Anlayışla gülümsedi. Gerçekten güzeldi. Sırf yüzü falan güzel olduğundan da değil hani. Aşka o kadar inanıyordu ki onu dinledikçe insanın içinin kıpır kıpır etmemesi mümkün değildi.
"İşin keyfinin yarısı bunu bilmemekte," dedi Afrodit.
"Çok acıyor için, değil mi ? Kimi seviyorsun, kim seni seviyor bilmiyorsun ? Ah, siz çocuklar yok musunuz ? O kadar şirinsiniz ki ağlatacaksınız beni."
"Yok, yok," dedim. "Ağlama."
"Sakın merak etme," dedi. "İşleri kolaylaştırıp canınızı sıkmayacağım. Bilsen ne sürprizler gizledim sizin için. Keder. Kararsızlıklar. Ah, bekleyin de görün."
"Aman ne gerek var," dedim. "Hiç zahmet etmeyin."
"Ah, ne kadar şirinsin ! Keşke tüm kızlarım senin kadar tatlı bir çocuğun kalbini kırsalar."
Sayfa 182 - Doğan Çocuk, 77. BaskıKitabı okudu
Selamm.Bugün sizlere 
Rabia Gümüş kaleminden #nöbetbaşındaaşk serisinin veda kitabı ile geldim.Adından da belli olacağı üzere askeri bir kurgu olan serimizi ben çok severek okudum.İlk kitap zaten çok güzeldi ve öyle bir yerde bitmişti ki acaba ikinci kitapta neler olacak diye merak içerisindeydim.Sağolsun yazarımız kitabın ilk yarısında bizi
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
