Bir yazarın sözünü gördüm az önce. Şöyle diyordu: “Unutmayın ki dünyada en kötü şey; umudunu kaybetmektir.” Tuhaf sanırım bunu söyleyen yazar daha önce hiç umudunu kaybetmemiş gibi. Umudunu kaybetmek, nedir ki benim acılarımın yanında. Umutmuş.! Güleyim bari de kale alınmasın. Bu arada sevgili insan kardeşlerim; güneş doğuyor doğmasına da, hiç umut yok bu havalarda. Hissediyorum.