"Yıldızlar karanlık içinde parladığı gibi , fakirlik ve sefalet içinde de saflık ve yüceliğiyle parlayan ruhlar yok mudur ? Bir kalp , sevmek için mutlaka servete , asalete mi muhtaçtır ? Bence en gerçek ikbal , içinde ruhun göründüğü iki güzel göz ; en büyük servet , kalbin hissini gösteren gül renginde dudaklardan yansıyan tebessümdür . Güzellikten büyük asalet , kalp saflığından büyük servet mi olur ?"