ve kudurmuş bir toplumu aşka karşı marşla aşılamak
ve kudurmuş bir toplumu çırılçıplak bir ahlakla karşılamak
ve kudurmuş bir toplumu beklentisizlikle, en az 3 çocukla başkalaştırmak
Her şey bir gecede yok olup gidince sabah sanki insanlık uyanmıştı. O kadar insanız ki hiçbir şeyimiz yok. O kadar insanız ki hepimiz muhtacız.Hatta yardıma koşanlar bile...O kadar çaresiz bir haldeyiz ki hayatta kalanlar için sevinç gözyaşları döküyoruz . Oysa hepsi hayattaydı zaten.Kimisi kolunu kimisi bacağını kaybetmiş ama biz,hayat onlar için hala devam ediyor diye seviniyoruz . Çocuğunu kaybetmiş anneler,babalar ağlamaya utanıyorlar daha büyük acıları olanları düşünerek.Yas tutmaya utanıyorlar. Dillerini yumru oturmuş boğazlarını değilde gözlerini tutuyorlar. Bakınca anlıyorum gözlerini tutanları,onların yerine ağlamak istiyorum .
Ah ben nasıl sarıp sarmalasam onları?
KAHRAMAN TAZEOĞLU