İ nsanlar y ıllık gelirlere ve a rmağanlara a şırı d eğer veriyor, tüm çaba, emek ve dikkat-leriyle onlara o daklanıyor. Kimse zamana d eğer vermiyor, onu b edavaymış gibi, müsrifçe k ullanıyorlar. Oysa a ynı ki-ş ilere h astalandıkları zaman bak, ölüm tehlikesi y anlarına kadar gelince hekimlerin dizlerine y apışıyor, ölüm c ezasın dan korkunca, y aşayabilmek için, h azırlığını y aptıkları her ş eyi b ırakıyorlar.