Sevgi paylaşınca artar anlayın
İnsan ne gizler içinde kimse bilemez. Birilerini yargılamak kolaydır hiç kimse anlamayı seçmez hiç bir zaman birilerini. Zaten anlasalar kimsenin yarası olmaz. Şu zamanlardaki çoğu çocuk 1 saatlik zevkin cezası oluyor. Anne baba anlamıyor en başta. Sevgi ne bilmiyor sadece maddiyatını karşılayan iki büyük var başında ama seveni yok. Ya bir insan annesine düştüğünü söylemekten çekinir mı? Çekiniyor işte neden çünkü annesi yırtılan kıyafete bakıyodı vücudundaki yaraya değil. Çocukken pek anlamıyor ama büyüdükçe anlıyor o yara kalbine geçiyor. Siz çocuğunuzun yarası olacaksanız o çocuğa sevgi aratıcakasanız başka yerlerde yapmayın o çocuğu yapmayın be. Sonra başkasıda yaralıyor o çocuğu. İyice yanlız kalıyor artık anlatamıyor. Her gün bitiyor her gün. Ve en kötüsü gözleirnizin önünde bitiyor evladınız gözlerinizin önünde. Lan nasıl bir körlük bu? Nasıl görmüyorsun evladının o halini. Ya ağlıyor duymuyorsun hadi denk gelmiyor diyelim. Ya o gözlerin hali. Yemek yemiyor onuda mı görmüyorsun? Ya uyumuyor gece gelip hiç bakmıyor musun? Nasıl bu kadar sevgisiz olursun evladına ya? Sen anne olmuyosun o zaman ki. Sen baba olmuyorsun. Yara oluyorsunuz sadece yara. O çocuğu buz gibi büyütüyorsunuz. Ya o çocuk annesinin dizlerinde ağlayamaz mı? Babasını destek bilemez mi? Hakkı yok mu? Lan niye yaptınız o çocuğu o zaman? Çocuğunuzu sevin yarası olmayın be. Sevin zor değil.