Bir sona yaklaşıyoruz, hissediyorum,
Sorular dolup taşıyor zihnimde, neden?
Bazen gece yarısı uykularım bölünecek,
Bazen gözyaşlarımla dostlarımı arayacağım.
Sana bir annenin verdiği şefkati,
Bir sevgilinin sunabileceği en büyük tutkuyu verdim.
Ellerimde taşıdığım o ağır sevgiyi,
Sen nasıl hafife alabildin?
Ama o sözlerin...
Beni parçalayan o keskin aşağılaman,
Kalbimde yankılanacak her bir köşede,
Bir anı gibi, silinmeyen.
Sen belki unutursun,
Ben unutmam;
O yarayı, o boşluğu,
Gölgede bıraktığın o masumluğu.
Belki zaman geçer, acı diner,
Ama izleri hep kalır, bir yerde.
Bir sona yaklaşıyoruz, sessizce,
Ve içimde, yeni bir başlangıç filizleniyor gizlice.