Bitkilerin hayatının insanlarınkinden çok daha ilginç olduğuna eminim. En azından, onlar da karakter denilen işe yaramaz bölüm yoktur! Dolayısıyla birbirlerinden nefret etmeleri için de bir neden bulamıyorlar.
Sayfa 386 - Doğan KitapKitabı okudu
Yalnızlık derecem, tam da olması gerektiği gibiydi. İnternet, kitaplar ve ben... Belki bir de aynalar..
Ağladım. Hem de istediğim kadar! İnsanın gerçek özgürlüğü buydu: İstediği kadar ağlayabilmek. Belki bir de, istediği şeye ağlayabilmek...
Sayfa 309Kitabı okudu
"İnsanın, yalnızca içinde doğduğu dünyaya değil, kendine alışması için de bir süre gerekiyordu."
Sayfa 92
Benden daha şüpheci ve yoktan var eden bir beyin olamaz.
Sayfa 336Kitabı okudu
Oku-maya Dair...
İnsan her gün bir parça müzik dinlemeli, iyi bir şiir okumalı, güzel bir tablo görmeli ve mümkünse birkaç mantıklı cümle söylemelidir.
- Goethe
Hiçbir zaman kötü kitaplar çok az ya da iyi kitaplar çok fazla okunmaz: kötü kitaplar zihin için zehir mesabesindedir, aklı harap ederler. İyi olanı okumak için kötü olanı hiçbir zaman okumamayı insan
"Ve bazen, gördüm ben, insanın, gördüğünü sandığı o şeyi."
"Diyor ya Âşık Veysel, ‘iki kapılı bir han’ diye? Ondan cereyan yapıyor bu hayat! Onun için üşüyorum hep. Gideyim de kapatayım birini!"
Sayfa 80Kitabı okudu
Bazı geceler vardır...Her türlü suçu içine çekip her türlü suçluyu sabaha masum çıkaran geceler.
İnsanın kullandığı ilk alet,başka bir insandır...
Bir insandan nefret etmek ve onun tarafından önemsenmeyi bu kadar istemek, aynı anda nasıl mümkün olabiliyordu?
Sayfa 90 - Doğan Kitap
Yani hayatta kalmanın bedelini ödemesi. Hayat boyu o hurdaya bir daha binememek için çırpınmaktan ibaret bir bedel.
Sayfa 125 - DkKitabı okudu
